Tag: Wołosewicz
Andrzej Wołosewicz – Norwidem w Dziurawca
W ostatnim numerze naszego pisma szczególnie spodobał mi się jeden wątek z eseju Andrzeja Dziurawca „Lektury niedokończone”, ten mianowicie, kiedy rozważa on...
Andrzej Wołosewicz – Moje poetyckie życzenia na Nowy Rok
“W zmęczeniu i samotności wychodzi z ludzi coś boskiego”Louis-Ferdinand Celine
Motto wziąłem od porządnego pisarza, który znał się...
Andrzej Wołosewicz – Już 10 lat bez Zbyszka Jerzyny
„Każdy wiersz pisz tak/ jakby był ostatni” pisał Zbyszek Jerzyna w wierszu „Każdy wiersz” w tomiku „Mówią i inne wiersze” (Toruń 2003)....
Andrzej Wołosewicz – Poezja – trzymam się sensu, jak pijany płotu
Najpierw wyjaśnienie. Wszystkie słowa składające się na tytuł mam wygarbowane na skórze. Przeczytałem „Istnienie” Leszka Szarugi i mam swoje uwagi. Ale uznałem,...
Andrzej Wołosewicz – Wiersze, o których trudno pisać
Mam przed sobą tomik Barbary Janas-Dudek „Mamidło”, ale to co niżej piszę, to nie jest żadna recenzja....
Andrzej Wołosewicz – Wkur…zająco dobra książka „W euforii”
Wiesław Łuka dał nam kolejną książkę zatytułowaną „W euforii”. Książka świeżutka, tegoroczna, pachnąca jeszcze drukarską farbą. Składają...
Andrzej Wołosewicz – Wracam, czyli o poezji Pawła Kubiaka
Wracam, ale nie ja (choć w pewnym sensie i ja, bo dawno nie pisałem), wracam mówi Paweł Kubiak. Wraca, bo tomik zatytułowany...
Andrzej Walter – Krajobrazy znad wierszy, których nikt nie czyta
Siłą współczesnej poezji jest: lapidarność, uproszczenie, komunikatywność oraz metaforyczna wizja. Jest nią też głębia ducha autora oraz moc intelektualnej przygody, którą...
Andrzej Wołosewicz – Wyblakłe adresy, głuche telefony
wyrzuciłem kalendarz
adresy
stały się zbędne
w
dziwnie naturalny sposób
którego
nie rozumiem
a telefony przyjaciół
coraz
częściej głuche
jakby
życie je gubiło
w
swoim roztargnieniu
co by...
