***
In questa estate avida di sole
l’aria teme di sparire del tutto
al cielo sembra quasi vietato annuvolarsi
e mentre le siepi si contendono l’ombra della sera
i nostri occhi distillano futuro
si arrampicano tra tegole accese e stelle roventi
a contare ciò che nel cuore non muta
come la presenza della luna
che di quiete infiamma la notte
e abbaglia il tempo di dolcezza,
l’alba un chiarore sconfinato
trasformato in avvenire.
W to spragnione słońca lato
prawie brak powietrza
wydaje się, że chmury na niebie są zakazane
a gdy żywopłoty rywalizują o cień wieczorny
nasze oczy destylują przyszłość
wspinają się między rozżarzonymi dachówkami a płonącymi gwiazdami
licząc to, co w sercu się nie zmienia
czyli obecność księżyca,
który spokojem noc rozświetla
i oślepia czas słodyczą
oraz świt, jego bezgraniczne światło
przekształcone w przyszłość.
***
Tre poesie tratte da “L’eredità del bosco “
Trzy wiersze z tomu “Dziedzictwo lasu”
C’è un’aria pura di montagna
che attende di essere amata e riconosciuta
è lì che parla agli alberi del silenzio
nato insieme al mio respiro
il bosco sa che restituirò rispetto agli orizzonti
il mio sguardo di meraviglia alle cortecce
sarà un ridare vita alle brezze impigliate tra i ricordi
non si dimentica mai la tana
in cui si è imparato il candore della neve
è una dimora antica che attenua distanze
e lascia che il tempo non sia una conta di stagioni
ma un sogno ardente che risveglia memorie al presente
il fieno un odore
che contiene l’età del sole, l’estate, le sue parole.
*
Czyste górskie powietrze
czeka na miłość i uznanie
opowiada drzewom o milczeniu
co narodziło się wraz z mym oddechem
las wie, że przywrócę szacunek horyzontom
moje zachwycone spojrzenie na korze
przywróci życie bryzie schwytanej między wspomnieniami
nigdy nie zapomni się jaskini,
w której poznało się biel śniegu
to pradawne domostwo, które łagodzi dystans
i sprawia, że czas nie jest tylko liczbą pór roku
lecz żarliwym snem, który rozbudza pamięć w teraźniejszości
siano to woń
zawierająca wiek słońca, lato i jego słowa.
***
Stamattina la nebbia ha alzato la voce
è venuta a nascondere il corpo degli alberi
li ho sentiti chinare il capo e tacere
le foglie in preghiera
la strada muta si è coperta gli occhi
solo alla punta della montagna è stata concessa luce pulita
la pianura è scomparsa, quasi inghiottita
l’ho sentita dire – ci sono –
bentornata a casa.
*
Dziś rano mgła dała o sobie znać
przyszła ukryć ciała drzew
słyszałam jak pochylają głowy i milczą
liście w modlitwie
pogrążona w ciszy ulica zasłoniła oczy
tylko wierzchołek góry dostąpił światła
równina zniknęła, prawie pochłonięta
słyszałam jak mówiła – jestem tu –
witaj w domu.
***
Intuire nell’oscurità
i desideri del buio
stasera sento il cuore della luna
strappare il confine
e fare della luce un rumore di sogno
l’amore ha gettato l’ancora oltre le nuvole
fosse la grandezza del cielo
un’unità di misura
non basterebbe a contenere la parola più pura
l’eternità come un dono sboccia a notte fonda
e splende in un silenzio scaltro.
*
Odgadnąć w mroku
pragnienia ciemności
dziś wieczorem czuję, jak serce księżyca
rozdziera granicę
i czyni ze światła odgłos snu
miłość zarzuciła kotwicę za chmury
może ogrom nieba
jako jednostka miary
nie wystarczy, by pomieścić najczystsze słowo
wieczność jak dar rozkwita późną nocą
i jaśnieje w przenikliwej ciszy.
—
Michela Zanarella urodziła się 1 lipca 1980 roku w Cittadella (PD). Od 2007 roku mieszka i pracuje w Rzymie. Opublikowała osiemnaście książek. W Stanach Zjednoczonych ukazał się w wydaniu angielskim jej zbiór wierszy przetłumaczony przez Leanne Hoppe “Meditations in the Feminine” (opublikowany przez Bordighera Press, 2018). To dziennikarka, autorka książek beletrystycznych i tekstów teatralnych, redaktorka czasopism “Periodico italiano / Czasopismo włoskie” i “Laici.it. / Laicy.it”. Jej wiersze przetłumaczono na angielski, francuski, arabski, hiszpański, rumuński, serbski, grecki, portugalski, hindi, chiński i japoński. Jest jedną z ośmiu współautorek wydanej przez SEM powieści Federico Mocci “Dziewczyna z Północnego Rzymu”. W 2023 roku została laureatką ogólnowłoskiej nagrody poetyckiej “Vincenzo Pistocchi” ex aequo, wygrywając publikację zbioru “L’eredità del bosco / Dziedzictwo lasu” nakładem Macabor Editore.
