Zajawka: Książkę ks. Wiesława Pieji pt. “Moralność chrześcijańska w zderzeniu z obojętnością religijną” polecam wszystkim ludziom myślącym. Pamiętam, że zrobiła na mnie duże wrażenie, czytałem ją w nocy, a dostałem przed pogrzebem śp. prof. Marka Karwali od samego jej autora.
Słowa kluczowe: opowieść naukowa o tym, jak być dobrym chrześcijaninem,, cytowani mistycy – św. Dionizy Aeropagita na przykład, chrześcijanin to m.in ktoś, kto zachowuje równowagę między pracą a odpoczynkiem, żyje tak jakby istniał Bóg, u Heideggera słowo “Bóg” jest z małej litery, centralnym punktem rozważań jest osoba Jezusa Chrystusa – interpretacje protestanckie – sola scriptura, św. Jan Paweł II, “Fides et ratio”, “Redemptor hominis”. Świat chrześcijański zostaje przeciwstawiony światu zlaicyzowanemu, zateizowanemu, Nietzscheański Nadczłowiek przeciwstawiony teologii ubogiej, przyjaźni, współpracy, pomocy w biedzie. Najgorsza jest obojętność religijna, indyferentyzm, letniość. Wyróżnienie ateizmu teologicznego – więcej o Bogu nie wiemy niż wiemy. Św. Jan Paweł II – potrzeba dwóch płuc – wschodu i zachodu. Zmaganie się prądu postmodernistycznego z prądem ożywienia wiary, agoniczne starcie. Książka Pieji jest książką naukową, dobrze udokumentowaną, sięgającą do encyklik, katechizmu Kościoła Katolickiego, dokumentów Kościoła, pism soborowych. Pieja apeluje o namiętną naukę o wartościach. Jak żyć żeby żyć w świecie wartości? Poważne zagrożenie: deklaracja, że jest się osobą wierzącą przy jednoczesnej indyferentności religijnej.
