Wiersze młodzieży o Wilnie
W numerze 429 przedstawiliśmy laureatów konkursu dla młodych polskich poetów z Litwy, przeprowadzonego w ramach obchodów Światowych Dni Poezji. Konkurs pokazał, że w polskich szkołach Wileńszczyzny uczy się wiele uzdolnionej literacko młodzieży. To dobrze wróży dla rozwoju polskiej literatury na Litwie. Dzięki staraniom Stowarzyszenia Literatów Polskich na Litwie, podjętym w ostatnich latach, młode pokolenie naszych rodaków stało się coraz bardziej aktywne w literaturze. Stali czytelnicy dwutygodnika „Pisarze.pl” mieli okazję się zapoznać z jego osiągnięciami. Dzisiaj prezentujemy najciekawsze wiersze najmłodszych wileńskich adeptów poezji.
Faustyna Zawalska
Studentka Kolegium Wileńskiego
Wilno
Gdy
nadejdzie dzień rozłąki
To wspomnę wiosenne pąki
Bicie kościelnych dzwonów
Światła nocnych neonów
Stary bruk
Który zbija z nóg
Sklepy, kawiarnie i restauracje,
Turystów, którzy przyjechali na wakacje,
Parę z gorącej kawy
Aromat tradycyjnej potrawy
Śmiech wesołych ludzi
Gdy słońce z rana budzi
Labirynt gęstych uliczek
Niewinny całus w policzek
I w duszy spokój wspaniały
Że rodzina i dom cały
I mogą się ze mną kłócić
Lecz wiem, że tylko tam pragnę powrócić
I mogą inni nie wierzyć
Ale wiem, że tej miłości nie da się zmierzyć
I zawsze będzie mi pilno
Gdzie serce moje – to polskie Wilno
Karolina Majewska
Uczennica Gimnazjum im T. Konwickiego w Bujwidzach
Kochane Wilno
Książę
litewski zmęczony polowaniem
Zatrzymał się na nocleg u stóp góry
I właśnie tej nocy, zaraz po północy
Przyśnił mu się niezwykły sen.
Na
wysokiej górze w blasku księżyca
Potężny wilk stał nieruchomo.
Wył bardzo głośno i przeraźliwie
Jakby to było ogromne stado.
Książę
obudził się strwożony snem
I poprosił o jego wyjaśnienie.
Mędrzec objaśnił sen i ogłosił wolę Bogów:
W tym miejscu ma stanąć gród Wilnem nazwany.
Od
tamtej pory minęło niemało lat,
W Wilno nadal zachwyca swym urokiem.
Stolicy Litwy słynie na cały świat
I powrócić tu znów każdy jest rad.
Daniel Dowejko
Maturzysta Gimnazjum im Jana Pawła II w Wilnie
Majowe Wilno
Wilno,
czyli mój Sadzie,
Co popielate dzieciństwo przykrywasz korą,
Wyciągasz chusteczkę, wycierasz moją gorycz.
Sad
moczy stopy w zieleni
I plecie złoty dywan z mlecza.
Przygarnia
korą ludzi obcych i bliskich,
Daruje im kolor biały.
Przebacza żelazne słowa.
Wiem,
wkradnie się jesień –
Wściekły ptak,
Co targa, rwie i ścina gałęzie.
Wtenczas uleczę ci rany słowem wiersza.
Dziękuję, że jesteś moim domem.
Kornelia Belanowa
Uczennica Gimnazjum im. Adama Mickiewicza w Wilnie
Wilno
W
bieli rozkwitły cebulice
Kwiecień zalśnił śnieżnikami.
Nakreślając swoje granice
Kwiaty zajarzyły kolorami.
Z
dala Góra Trzech Krzyży zabłysła
Mieniąc się w świetle księżyca.
Drzewa falują niby kołyska,
A w niej dziecię, co ludzi zachwyca.
Słońce
już wstało, dzień nastąpił,
Nastał wspaniały czas Wielkiej Nocy,
I choć w te cuda nikt nie wątpił,
Wilno rozbłysło pełnią mocy.
Loreta Mikielewicz
Uczennica Gimnazjum im. Anny Krepsztul w Butrymańcach
Wilno
Wilno,
miasto miłe,
Daruje sercom polskim piękne chwile,
Każdy Polak wie od dawna,
Że Wilno w sobie tajemnice kryje.
Te same od wieków,
Od niepamiętnych lat,
Gdzie starówka zachwyca swą gamą
I Ostrą słynie Bramą.
Trzy Krzyże na wzgórzu, całe w zieleni,
A wieczorami światłem się wszystko mieni,
Tu Wilia ma piękne odbicie.
Każdy turysta jest w zachwycie.
Dobrze jest w Wilnie, Litwy stolica
To nasza mała świetlica…
Albert Bogdanowicz
Maturzysta Gimnazjum im Joachima Lelewela w Wilnie
O mniejszości narodowej
Piękny
jest mój narów.
Potrafi czuć się wspólnotą,
Hołubić własną kulturę,
Strzec obyczaje.
Może
to banalne, lecz
Zachwycam się tym,
Jak mała garstka, mniejszością zwana
Staje się całym narodem.
