Marisa Cossu – wiersze w przekładzie Izabelli Teresy Kostki

0
85


***

ATTESA

E non farà rumore la Bellezza,
forse in silenzio e pura,
sarà soffio di pioppo alla mia porta,
una lanterna fioca nella notte,
un bisbiglio di petali dischiusi
al davanzale di una gioia breve.
Ma non avrà bisogno di parole,
né poetico canto avrà descritto
il tempo che si appresta;
non saprò cosa gemmi dal torpore
di un oscuro destino,
parte migliore, forse, di me stessa;
lo accettai per soffrire,
espiando la vita a me concessa
in cerca di una luce.
Qualcosa già mi chiama nella sera,
muta, velata dal groviglio stretto
delle passioni che per questa vita
camminamenti scavano nel vuoto
del lungo viaggio tra l’abisso e il sole.
Appare all’improvviso il mio ristoro,
quell’amore che solo
giustifica la vita:
solo alla fine lieve spicca il volo
il cigno che nel fango s’è smarrito
ed è Bellezza, adesso, che intravedo.
Si svela tra le tremule fiammelle
“l’amor che muove il sole e l’altre stelle”.


*


OCZEKIWANIE


 Nie będzie wzniecać hałasu
 ciche i czyste Piękno,
 to raczej oddech topoli u mych drzwi
 i przyćmiona latarnia w nocy,
 szept otwartych płatków
 na parapecie ulotnej radości.
 Ono nie będzie potrzebowało słów,
 ani poetyckiej pieśni opisującej
 czas, który się przybliża;
 nie będę wiedziała, co jęczy z odrętwienia
 w mrocznym przeznaczeniu,
 może najlepsza część mnie samej;
 zaakceptowałam tę mękę
 odkupując darowane mi życie
 i szukając światła.
 Coś przyzywa mnie cichym wieczorem,
 owianym ciasną plątaniną
 pragnień, które w tym bycie
 drążą ścieżki w pustce długiej
 podróży pomiędzy otchłanią a słońcem.
 Nagle pojawia się orzeźwienie,
 miłość, która sama
 usprawiedliwia życie:
 na końcu lekko wznosi się do lotu
 łabędź, który zgubił się w błocie
 i dostrzegam, teraz, Piękno.
 Ujawnia się wśród migoczących płomieni
 “miłość poruszająca słońce i inne gwiazdy”.


***


SAFFO


 Se vuoi vieni con me,
 indossa la tua veste profumata,
 la trasparenza vaga come il tempo,
 ti sia leggiadro il vento.
 Sono già qui dove l’Antico batte
 sulle rive sabbiose la sua forza;
 passano stormi sulla rupe bianca.
 Oh Lèfkas, ferma il volo in una rete!
 Già la veste si libra su guaine
 di mirto e l’onda assale con un grido
 il gesto di farfalla.
 Eccomi dove l’abito
 è rimasto impigliato,
 dove si staglia l’isola allo sguardo,
 il luogo a me più caro,
 dove il cuore è sepolto nell’incavo
 delle rocce e la sabbia
 è bianca più del volto.


*


 SAFONA


  Jeśli chcesz, chodź ze mną,
  przywdziej swą wonną szatę,
  jasność kluczy jak czas,
  wiatr będzie dla Ciebie łagodny.
  Jestem tu, gdzie pulsuje Starożytna
  siła na piaszczystych brzegach;
  przelatują stada ptaków nad białym klifem.
  Och, Lefkado, uchwyć lot w swej sieci!
  Już suknia zaczepia się o gałązki
  mirtu a fala uderza z krzykiem
  w każdy gest motyla.
  Jestem tu, gdzie
  zawisła ma szata
  a wyspa wryła się w oczy,
  w najdroższym mi miejscu,
  gdzie serce pogrzebane jest w skalnym
  zagłębieniu i piasek
  bielszy jest niż me oblicze.


***


ALL’ELBA


Il mito è ancora qui
sui ciottoli screziati delle Ghiaie
tra l’acque del sommerso porto Argivo;
forse nessuno prima aveva visto
i naviganti eroi cercare il vello
e riposare stanchi sulle rive
di antichi santuari in fondo al mare;
forse nessuno ancora aveva visto
i relitti del tempo riaffiorare
dove il futuro a navi immaginarie
riservava il compianto,
un silenzio marino di campana
rapita dagli abissi del dolore.
Ma il grido è ancora qui:
rifrange l’eco il pianto di un amore
immemore e consunto
e l’isola prescelta dalla Dea
verdeggia ancora intorno alla dimora
che s’affaccia silente e misteriosa
tra le rocciose grotte presso il mare.
A te perla Aethalia il dolce canto,
 a te il Tirreno guidi i suoi delfini.
Ti sia propizia l’onda
e lieve il Maestrale.


*


NA ELBIE


 Legenda żyje tu nadal
 na plamistym  żwirze
 wśród wód zatopionego portu Argivo;
 być może nikt wcześniej nie widział
 bohaterskich żeglarzy szukających runa
 i wypoczywających na obrzeżach
 starożytnych sanktuariów na dnie morza;
 być może nikt jeszcze nie widział
 reliktów minionego czasu rozkwitających tam,
 gdzie przyszłość wyimaginowanym statkom
 dedykowała frasunek,
 morską ciszę dzwonu
 pochłoniętego głębokim bólem.
 Ale krzyk nadal tu brzmi:
 echo przerywa płacz
 wyczerpanej i zapomnianej miłości
 i wyspa wybrana przez Boginię
 wciąż zielenieje wokół domostwa,
 które widnieje ciche i tajemnicze
 wśród skalistych nadmorskich jaskiń.
 Dla Ciebie, Aethalio, ta słodka pieśń,
 do Ciebie Morze Tyrreńskie prowadzi swe delfiny.
 Niech fale Tobie sprzyjają
 a Mistral będzie łagodny.


****


UN’ALTRA ESTATE


Di un’altra estate il tempo ha dissipato
gli umori e le promesse.
Non a noi consegnò nuove certezze;
del calore ci resta solo il peso
di uno stanco sudore,
l’occasione fallita ad inseguire
il vento sulle spiagge adamantine
e un tuffo nella schiuma di scirocco.
Non a noi questo giorno ha dedicato
un presagio d’eterno;
ma i ricordi infuocati delle sàrtie
e vele biancheggianti.
Ora possiamo scrivere la pioggia,
ariamo i grigi campi dell’Autunno;
ci resta questo inchiostro
di gocce trasparenti,
forse restituzione d’esistenza
in un sogno vissuto.


*


KOLEJNE LATO

 
Czas rozproszył nastroje i obietnice
 kolejnego lata.
 Nie ofiarował nam nowych pewności;
 z ciepła pozostał tylko ciężar
 zmęczonego potu,
 nieudana okazja gonienia
 wiatru na diamentowych plażach
 i kąpiel w pianie wzburzonej od scirocco.
 Ten dzień nie dedykował nam
 zwiastunu wieczności;
 ale żarliwe wspomnienia olinowania
 i białych żagli.
 Teraz możemy opisać deszcz,
 orzemy szare pola jesieni;
 pozostaje nam tylko atrament
 przezroczystych kropel,
 być może przywrócenie istnienia
 w przeżytym śnie.


*


Marisa Cossu to nauczycielka psychoedukacji, mieszka w Tarencie i zajmuje się literaturą faktu, krytyką literacką i poezją. Współpracownica bloga “W stronę Lefkady” prof. Nazario Pardiniego, jest obecna w IV, V i VI tomie “Lektury tekstów autorów współczesnych” 2018/2020 autorstwa samego Pardiniego.  Część jej wierszy została przetłumaczona na język angielski i hiszpański, inne publikowały liczne pisma literackie: “Poza kulturę”, “Muzy”, “Euterpe”, “Oceano News”.  Współpracowała przy projektach Instytutu Liceum w Tarencie w zakresie działalności edukacyjno-kulturalnej ” Czytania w Tarencie”, których celem było motywowanie uczniów do literatury i poezji. Brała udział jako przewodnicząca i jurorka w wielu konkursach literackich oraz jest członkinią różnych stowarzyszeń kulturalnych w swoim regionie i w innych włoskich miastach. O jej pisarstwie wierszem i prozą wypowiedzieli się wybitni poeci i krytycy literaccy, m.in.: N. Pardini, M. Carocci, G. Manitta, V. Vettorello, L. Nanni, M. Pratici, J. I. Posteraro, E. Concardi, M. Rizzi, E. Giacomuzzi, O. Antonio Bolonia.  Zdobyła wiele nagród zarówno za opublikowane książki, jak i za twórczość poetycką, beletrystykę i literaturę faktu. Świadczą o tym liczne antologie otrzymanych nagród literackich. W wyniku wygranych konkursów wydała także kilka książek: “Piękne życia, myśli i słowa”, 2014;  “Pieszczoty słów”, 2016;  “Przez kamienne mury”, 2018;  “Przezroczyste ściany”, 2017;  “O cieniu i świetle”, 2018;  “Nowoczesność w metryce” (zbiorowa), 2022;  “Krótkie eseje”, 2019;  “Sadzonki”, 2020;  “Świetlistość i wieczory”, 2021;  “Enigma”, 2021;  “Objawy poetyckie”, 2021. Zdobyła wiele nagród literackich, najważniejsze z nich to: nagroda poetycka Tarentu “Città di Taranto”, 2016;  Nagroda Europejska “Clemente Rebora” , 2017;  Konkurs “Pelasgo 968”, Nagroda IPLAC za metrykę, 2018;  Nagroda “Thesaurus La Brunella”, 2018;  Nagroda “Il Sublime / Wysublimowane” (Zatoka Poetów), 2018;  Nagroda Krajowa “Il Golfo / Zatoka”, 2019;  Nagroda Literacka “Casentino”, 2019;  Nagroda “Toskania w Poezji”, 2019;  Nagroda Krajowa “Sztuka w wersach”, 2019;  Międzynarodowa nagroda ” Śpiew muz”, 2019;  Nagroda “Raffaele Carrieri”, 2020;  Nagroda Naukowa “Apollo Dionysiaco” IX Edycja, 2022;  Nagroda “Miasto Grottammare”, 2022;  Nagroda “Miasto / Città del Giglio” za metrykę, 2023;  Nagroda “De finibus terrae”, 2018;  Nagroda “Certamen Apollinare Poeticum – Publica Laude” 2021 przyznana przez Papieski Uniwersytet Salezjański w Rzymie oraz nagroda “Victrix” przyznana przez Certamen Apollinare Poeticum tego samego uniwersytetu, 2022;  Nagroda ” Rzymskie głosy – Nicola Rizzi”, 2020;  Nagroda poetycka “Mimesis” oraz Nagroda Mimesis “Post fata resurgo” Liceum Cicerone w Formii, 2021 i 2022.

Blog = http://marisacossu.wordpress.com
 Facebook = https://www.facebook.com/marisa.cossu.585

Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Proszę wprowadź nazwisko