Zdzisław Antolski
Pińczów, jak ogród Andersena. O twórczości Zbigniewa Brzozowskiego (22.VII. 1933 – 12. III. 1992)
Jego opowiadania były nagradzane i tłumaczone na języki obce: m. in. szwedzki, rosyjski, czeski, serbo-chorwacki. Przyjmowano je entuzjastycznie. były chwalone przez wybitnych ludzi pióra. Dziś jest postacią trochę zapomnianą. Zupełnie niesłusznie, ponieważ ta poza się nie starzeje, a wręcz odwrotnie, zyskuje na nowych znaczeniach.
Pochodził ze znanej, patriotycznej rodziny. Jego dziadek architekt Paweł Kotowski projektował wieżę na Jasnej Górze,. Ojciec, oficer lotnictwa, brał udział w wojnie w 1920 roku. odznaczony Orderem Virtuti Militari, jako inwalida w stopniu majora przeszedł na emeryturę. W 1939 roku Brzozowscy przedostali się z Kiwerc pod Łuckiem do Pińczowa na Ponidziu, w Generalnej Guberni, rodzinnego miasta babki ze strony matki. Tutaj przeżyli okupację, a w 1946 przeprowadzili się do Kielc. Zbigniew Brzozowski powtórzył więc drogę życiową Adolfa Dygasińskiego oraz bohatera powieści Żeromskiego „Syzyfowe prace” – Andrzeja Radka.
