Omawiana książka: Karol Wojtyła, św. Jan Paweł II, “Ewangelia a sztuka” (Kraków 2016).
Zajawka: Nie trzeba autora nikomu przedstawiać, dodam, że książkę omawialiśmy na zebraniu duszpasterstwa artystycznego przy zakonie Augustianów, które prowadzi Piotr Lamprecht OSA
Słowa kluczowe: Rekolekcje dla artystów – 1962, między 16 a 18 IV – wygłoszone w Kościele św. Krzyża w Krakowie; List do Artystów – Wielkanoc 1999; wywód filozoficzno – teologiczny – kim jest artysta? jakie jest jego powołanie? czym jest sztuka? Przymierze Ewangelii i sztuki; Bóg jest dobry i piękny zarazem – nie da się uciec od platońskiej triady – prawda, dobro, piękno; Punkt wyjścia – platoński; Powoływanie się również na naszych romantyków – Norwid (“piękno kształtem jest miłości”), Krasińśki (“przez ciebie płynie strumień piękności, ale ty nie jesteś tą pięknością”); Artysta musi być pokorny, musi unikać pokusy narcyzmu i ubóstwienia samego siebie; Sztuka jest realizacją naszego człowieczeństwa, które wyraża się w służbie drugim ludziom; Człowieczeństwo artysty realizuje się również poprzez modlitwę; Modlić się można zawsze i wszędzie; modiliwa nie jest monologiem, ale rozmową z Bogiem; Unikanie grzechów na drodze realizacji swojego powołania: lenistwa, zazdrości, zmysłowości; Realizacja poprzez sakramenty – w komunii św. przychodzi do nas Bóg; W Chrystusie objawia się epifania prawdy, dobra i piękna – w Jego umęczonym ciele; Aspekt pokory – św. brat Albert Chmielowski – rezygnacja z bycia artystą na rzecz służby drugim ludziom; W centrum postawiona pokora, jako mająca za zadanie neutralizować pokusy narcystyczne; Platon: “potęga dobra schowala się w naturze piękna”; Najważniejszym zadaniem artysty jest realizacja człowieczeństwa; Artysta powinien zachowywać się skromnie i pokornie; Osnowa Ewangelii jest zwyczajna – Artysta jako ktoś zwyczajny; Bóg pisze proste i wielkie sprawy na krzywych drogach naszego życia; Artysta mocą swojej twórczej intuicji wnika w tajemnicę piękna;
