Zajawka: Druga książka z dylogii Arnhild Lauveng, dotyczącej choroby psychicznej i sposoby wychodzenia z niej. Warto ją przeczytać.
Słowa kluczowe: Arnhild Lauveng, “Niepotrzebna jak róża” (Sopot 2009, przekład: Ewa Bilińska).
Poprzednia książka, “Byłam po drugiej stronie lustra”, była wybuchem rozpaczy, bólu, tutaj mamy do czynienia z tonacją pogodzenia się, cieszenia się życiem, pracą, domem, kuchnią, samochodem, możliwością wstawania z łózka rano. Niepozbawiona również poprzedniego bólu, pojawiają się bowiem wątki urojonego kapitana, cierpienia. Przeciwwagą dla nich jest leczenie: zajęcia, malarstwo, szycie, fotografowanie, literatura, ceramika. Książka obfituje również w opisy radosnej codzienności: śpiew, taniec, wąchanie kwiatów, palenie papierosa. Róża jest bowiem piękna, ale nie pozbawiona kolców, kolce mogą poranić. Świat jest miejscem, który dopiero trzeba stworzyć, aby był bezpieczny. Metafora gromadzenia odżywczych zasobów i ukorzeniania. Najdrobniejsze przejawy codzienności i radość z nich: z kanapki z żółtym serem, z soczku pomarańczowego. Dychotomia między grzeczną dziewczynką a żywym, pulsującym życiem. Metafora ogrodnicza: złe nasiona obumrą, dobre zaczynają kiełkować. Codzienność przypominająca ogród. Ogród zostaje przeciwstawiony izolatce. Nie wokół pracy konstytuuje się sens życia Arnild Lauveng, ale wokół zdrowienia. Czytanie książek to dla niej pocieszenie. Lekarz natomiast to szlifierz diamentó
