Piotr Szczepański – wychodzisz cicho

kocie oczy gwiazd

śledzą cię z drzew

a zapach melancholii i bzu

wplata się w szal

wraz z chłodem

czeka cię gorycz

brzeg morski staje się granicą

słony wiatr zawraca

jakby chciał zmylić drogę

owiana z poświęcenia

wracasz z hałasem

twoja samotność

ma zdarte wniebowzięcie