Kalina Izabela Zioła
Piękno zaczarowane
Kazimierz Rafalik urodził się 2 maja 1938 roku we wsi Błędów koło Radomia. Absolwent Politechniki Poznańskiej jest rzeźbiarzem, fotografikiem, publicystą, działaczem społecznym. Mieszka w Poznaniu. Członek Wielkopolskiego Związku Artystów Rzeźbiarzy i Związku Artystów Plastyków. Rzeźbą zajmuje się od 1981 roku. Miał kilkadziesiąt wystaw indywidualnych, m.in. w Salonie Sztuki Współczesnej w Koszalinie, Galerii Carmelitanum w Poznaniu, Galerii Techne w Poznaniu, Galerii Słowa i Obrazu oraz BWA we Wrocławiu, Resursie Obywatelskiej w Radomiu, Klubie Dziennikarza „Monidło” i Galerii Radwan w Poznaniu, w Muzeum Henryka Sienkiewicza w Poznaniu. Uczestniczył też w wielu ważnych ekspozycjach zbiorowych w kraju (Biennale Rzeźby 2000 i 2002, wystawy ogólnopolskie w Galerii Związku Polskich Artystów Rzeźbiarzy w Warszawie w 2000 i 2001 roku) i za granicą (Czechy, Niemcy, USA, Grecja, Bułgaria, Litwa). Łącznie eksponował swoje prace na ponad 200. wystawach.
Za działalność artystyczną i popularyzatorską zdobył wiele nagród i wyróżnień, w tym Nagrodę Ministerstwa Kultury
i Sztuki. Jest laureatem Nagrody Październikowej Wrocławia i plebiscytu „Gazety Poznańskiej” na Człowieka Roku.
Choć jest znanym rzeźbiarzem, swoją przygodę rozpoczynał od malarstwa olejnego. Jeszcze teraz zdarza mu się malować, w pracowni wisi niejeden obraz jego autorstwa. Zajmował się również garncarstwem, ale najwięcej artystycznego spełnienia daje mu jednak rzeźba. W pracowni Rafalika powstają rzeżby z drewna, tworzyw sztucznych, aluminium, stali kwasoodpornej i ze stopów miedzi, brązu i mosiądzu. Jego rzeźby rozsiane są niemal po całym świecie. Tworzy na zamówienia instytucji publicznych i dla osób prywatnych. Sporo rzeźb przekazuje na cele charytatywne.
Kazimierz Rafalik związany jest z poznańskim środowiskiem literackim. Często uczestniczy w spotkaniach Literackiego Klubu „Dabrówka” i gości na wieczorach poetyckich, które uwiecznia na fotografiach. Jest też od wielu lat fundatorem literackich nagród – przede wszystkim Nagrody na Najlepszą Książkę Poetycką Roku, przyznawaną podczas Międzynarodowego Listopada Poetyckiego oraz nagród w Turnieju O Pierścień Dąbrówki, organizowanego przez KL „Dąbrówka”.
Ja też otrzymałam od Kazimierza piękną rzeźbę – nazwał ją Pióro Dla Poetki Lirycznej.
Znany krytyk sztuki Andrzej Haegenbarthtak pisał o nim:
“… Rafalik pracuje w takich matariełach jak: brąz, mosiądz, stal kwasoodporna, drewno i tworzywa sztuczne. W jego dorobku wyróżniają się rozbudowane kompozycje wykonane z drewna i zwarte, kameralne prace z metalu, uzyskane metodą formowania w piasku. Spod jego ręki (…) głównie wychodzą figury kobiet, które – jak mi kiedyś powiedział – może rzeźbić z zamkniętymi oczami. I te jego małe formy są zachwycające, o czym świadczą wystawy tematyczne dotyczące miłości i macierzyństwa. Ale artysta, jeden z najbardziej znanych rzeźbiarzy poznańskich, nie ogranicza się do wykonywania aluzyjnych postaci kobiet, sytuujących się niekiedy na pograniczu abstrakcji. Realizuje wiele różnego rodzaju kompozycji abstrakcyjnych oraz statuetek o prostych kształtach, niosących, na życzenie zleceniodawców, rozmaite przesłania.
Aby przekonać się, jakim naprawdę człowiekiem i artystą jest poznański rzeźbiarz, jak wiele wymaga od siebie i w jaki sposób dochodzi do zadowalających go rezultatów, trzeba znaleźć się w jego pracowni, wśród kilkuset oryginalnych kompozycji i wysłuchać opowieści o źródłach inspiracji, eliminowaniu zbędnych elementów w pracach już odlanych z brązu i problemach technicznych związanych z kształtem drewnianego modelu itp.(…)
Jest artystą stale poszukującym nowych rozwiązań i w dodatku wysoko stawiającym sobie poprzeczkę.”
I rzeczywiście w jego pracowni, położonej niedaleko Rynku Łazarskiego, powstają wciąż nowe dzieła. Coraz ciekawsze i coraz bardziej finezyjne. Inspiracją dla artysty jest otaczający go świat – ludzie, rośliny, żywioły… To wrażliwy obserwator, który potrafi we wszystkim dostrzec piękno i zaczarować je, zamknąć w swych rzeźbach.
