Stefan Jurkowski – Subiektywnie

aż wreszcie są – nad lasem –

już mrok jakby

ktoś zaciągał plandekę

jeszcze powoli ale coraz szybciej

by nikt z nas nie mógł tego zapamiętać

:przewidziana od miliardów lat chwila

odejmuje nam równowagę

chwiejemy się

na międzyplanetarnej linie

bez punktów odniesienia zaczynamy

spadać

na początek świata – –