Tag: wiersz dnia

                     Krzysztofowi Korotkichowi Właśnie mieliśmy jechać… Prześcigać marzenia...Gdy oto spadła na nas nieprzygotowanycharytmia codzienności. I śmierć. I złamaneodwieczne rytuały...

przez czternaście dni będę pisał wiersze których nikt nie przeczytapatrząc przez okno na apokaliptyczny świat jak w telewizormyślami przeniosę się w miejsca...

Otworzył się widnokrąg,zajrzało nieznajome,dziwnie nie nieśmiałe; jakby wypadło coś z rąk,nice zmieniły stronę,stałe się stało...

Zapragnąłem wyczytać w zodiakuSwoje losy i dolę żywota,Alem nigdy nie otrzymał znaku,Czy się spełni dni moich tęsknota.

zawsze tłumaczy się nigdynie wiedząc czemurozpaczamy po pewnym stalea dziśnawet tęsknimy za utraconymzawsze byle tylko uzasadnićdojmujące ciągle

gwiazdoplanetoziemio tu życietam trwanietu czas wezbranytam wieczne milczenie pośrodku – jaledwo punktdraśnięty niewidzialną rękąna malowidle nocy

I pomyśleć, że drogą po której szeroko rozlewała się struga pielgrzymów,na której bruk pokrywały tysiące stóp wędrowców, a...

Tadeusz stracił wzrok w wieku czternastu latgdy się poznaliśmy od dawna widział swoje wiosna była zielona lato żółte jesień...

Klękamyprzed panoszącym się pod mikroskopemwszechmocnym ukoronowanym Niczego, zda się, nie potrzebuje,a stos ofiarny zmarłych na jego przebłaganierośnie niemiłosiernie

                          Bądźcie podobni bogom i zwierzętom                                                                                          Goethe uczę się psiego i kociegoby rozumiećnieznane zakamarki świata