przychodzisz Panie w mglisty czas
milczący w mowie dzwonów
w śpiewie kolęd
lukrowanej przestrzeni
wokół zapach covidowych statystyk
liczb
afiszy
komputerowych folderów
feretronów
sprzecznych wniosków
rozdygotanych decyzji
niemych konduktów
zawieszona radość pogubionych ludzi
teraz rozbłysk Nowej
byłby przestrachem przed ostatnim oddechem Cyrkonu
hipersonicznego pocisku
to Ziemia
cud tchnienia Ojca
błękit zawieszony w kosmosie
wewnętrznie spłowiały od przypalania rdzenia
przychodzisz Panie zrodzony z ludzkiej matki
nagi
zziębnięty
bezbronny
podatny na choroby
niedogodności
zdany na człowiecze przywary
a kiedy z niemowlęctwa postawisz stopę drogi
twoje oczy ujrzą skalę zabagnienia
Anno Domini 2021
Reklama
