Wspólnymi śladami naszych słów
Tworzymy jeden ornament
Którego płatki witają się
zawsze w pół drogi…
Dlatego pasuje on do każdego
miejsca w tych górach
i w naszych duszach
Ślady tworzą odkurzony z pajęczyn kłótni most…
między tobą i mną…
Z naszych pomarańczowych czupryn
krzyczą złote, puszyste kłosy
A między tym świetlistym slalomem
baraszkują dorodne czarne koty
Jak zwykle chodzą własnymi drogami
i gonią nasze własne myśli…
oraz obietnice z gwiazdkowych cylindrów
Nasze czarne koty biegną na łowy
Omijając te wszystkie króliki
z granatowych i czarnych kapeluszy
Brukselskiej nocy…
Jeszcze jesienna melodia z naszych gardeł
Ozdobi światłem tę granatową pustkę…
Reklama
