Alina Kietrys żegna JERZEGO LIMONA:
Odszedł niespodziewanie, jeszcze kilka dni temu pracował…Trafił do szpitala, gdy oddychanie sprawiało mu trudności.
Za chwilę powinna ukazać się Jego kolejna książka „Szekspir -7 grzechów głównych”.
Profesor Jerzy Limon Mentor, Wizjoner, Dyrektor Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego. Zespół bliskich Mu współpracowników napisał 3 marca 2021 roku: Profesor Jerzy Limon wierzył w cuda, szczególnie dla swojego teatru. A rzeczniczka teatru Magdalena Hajdasz dodała:
Mamy poczucie, że wraz z odejściem profesora Jerzego Limona skończyła się pewna epoka, teraz już nic nie będzie takie samo.
Próbuję sobie przypomnieć, kiedy poznała Jerzego Limona. Mam kłopot. Na pewno dawno. Na pewno w Instytucie Anglistyki Uniwersytetu Gdańskiego i na pewno dzięki Andrzejowi Żurowskiemu, też wykładowcy UG, krytykowi teatralnemu i wielkiemu znawcy i miłośnikowi Szekspira, którego nie ma już wśród nas od ośmiu lat. I właśnie pasja szekspirowska połączyła obu Panów, znawców dramaturgii, teatru i pasjonatów działań w kręgu Szekspira. Pamiętam jak Profesor Jerzy na pogrzebie Andrzeja Żurowskiego składał obietnicę, że w Teatrze Szekspirowskim zawsze będzie na Żurowskiego czekał wolny fotel…
A na Profesora Jerzego Limona na pewno będzie czekał już zawsze cały gmach Teatru Szekspirowskiego: JEGO IDEA,MIŁOŚĆ I ODDANIE. Od siedmiu lat ten charakterystyczny budynek wita przy południowym wjeździe do Gdańska. I prawie wszyscy, którzy trafiali do tego teatru, wiedzieli, że Dyrektorem jest ktoś o nieprzeciętnych pomysłach i szalonej wyobraźni.
Dlatego Pamięć o Profesorze Jerzym Limonie będzie trwała wśród artystów, realizatorów spektakli, pisarzy, ważnych polityków w Polsce i zagranicą, myślę, że nawet w brytyjskiej rodzinie królewskiej, która w Gdańsku złożyła niezapomniane wizyty. Będą profesora Limona pamiętali twórcy i aktorzy wielu niezwykłych spektakli prezentowanych w Gdańsku na Festiwalach Szekspirowskich. Bo to dzięki Jego trwałej i ugruntowanej miłości do Szekspira oraz uporowi i potrzebie przywrócenia w naszym mieście idei teatru elżbietańskiego udało się stworzyć niezwykłą łączność Gdańska z Szekspirem.
Profesor Jerzy Limon był także twórcą i kierownikiem Katedry Sztuk Scenicznych na Uniwersytecie Gdańskim, prezesem Fundacji Theatrum Gedanense, członkiem krajowym Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk i wykładowcą m.in. w Hunter College, University of Delaware, University of Colorado, University of Aberdeen, Kingston University czy Shakespeare Institute w Waszyngtonie i co istotne dla gdańskiego Festiwalu Szekspirowskiego pomysłodawcą i współzałożycielem Europejskiej Sieci Festiwali Szekspirowskich, której siedziba znajduje się w Gdańsku. Był również członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Szekspirowskiego, Polskiego Towarzystwa Szekspirowskiego i Polskiego Towarzystwa Historyków Teatru.
Jego literackie dokonania to cztery wydane powieści i przekłady sztuk nie tylko szekspirowskich, np. dla Teatru Wybrzeże za czasów Krzysztofa Babickiego tłumaczył po raz pierwszy Toma Stopparda, jest również autorem książek wyrosłych z ducha Szekspira „Młot na poetów albo Kronika ściętych głów” czy „Szekspir bez cenzury. Erotyczny żart na scenie elżbietańskiej”. Nagradzano Profesora w Polsce i na świecie. Ostatnia nagroda z 2019 roku została wręczona Profesorowi Jerzemu Limonowi w Stratfordzie i była to międzynarodowa nagroda Pragnell Shakespeare Award za wybitne osiągnięcia w popularyzowaniu i rozwoju wiedzy na temat dzieł Williama Szekspira.
Ciągle nie mogę uwierzyć, że od kilkudziesięciu godzin nie ma Profesora Jerzego Limona z nami. Drogi Jerzy, wszystkie słowa wydają się teraz niewystarczająco precyzyjne, bo zaledwie opisują, a nie oddają wystarczająco dobrze ducha Twego uporu, konsekwencji i cierpliwości. Budowałeś wbrew niektórym, ale też ze wsparciem wielu, choćby prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza, czy Andrzeja Wajdy, który wiwatował na cześć Teatru Szekspirowskiego i Twoją widowiskiem „Aktorzy przyjechali”. Niech ten duch nieprzeciętności w grodzie nad Motławą szekspirowskiego teatru trwa, i tak jak pisał Szekspir: każdy gra jakąś rolę… To prawda. Twoją rolę utrwala już historia.
Alina Kietrys
