Michał Piętniewicz – Lektury z biblioteki osiedlowej

Omawiana książka: Wilfrid Stinissen, “Noc jest mi światłem.
Mistyka św. Jana od Krzyża”, tłum. Krystyna Iwaszkiewicz, wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2010.

Słowa kluczowe: życiodajna noc; przejście związane z oschłością zmysłów, które prowadzi głębiej, do Boga – poprzez noc ducha człowiek zewnętrzny staje się człowiekiem wewnętrznym; cierpienie nocy ciemnej nie jest związane z nieobecnością, ale właśnie z nadmierną obecnością Boga; nowy człowiek rodzi się w wyniku porzucenia grzechu; Noc ducha – przejście od człowieka immanentnego do człowieka transcendentnego; przejście do sfery obiektywności – “o wzniosła szczęśliwości” – przychodzi szmer łagodnego powietrza; naturą nocy ciemnej jest również to, że nie jest naprawdę ciemna; każdy człowiek dla Boga jest kimś nieprzeciętnym, który może osiągnąć wyżyny duchowe; interpretacja Stinissena: leczenie całościowe: ciała i duszy poprzez modlitwę, leczenie holistyczne; opróżnienie duszy ze
wszystkiego, co nie jest Bogiem; Bóg spotyka nas wszędzie – pośrodku naszej codzienności; choroba psychiczna również prowadzi do oczyszczenia człowieka; w ranach grzechowych może zawierać się łaska miłości; zamiast powiedzieć Bóg mnie opuścił, trzeba powiedzieć Bóg mnie oczyszcza; obciążenia psychiczne mogą pozostawać w służbie Bożej; człowiek zdrowy to człowiek zadomowiony w świecie w jego dwóch wymiarach: ziemskim i niebiańskim; nasze choroby mają olbrzymi sens, by ten sens uzyskać, należy stanąć w świetle prawdy; po nocy oczyszczającej przychodzi noc odkupieńcza; nasze rany są jakimś
otwarciem; moc doskonali się w słabości; próba ucieczki przed ciemnością jest także próbą ucieczki przed światłem; wejście w ubogi, jałowy, ciernisty świat – odnaleźć swoją głębię, kiedy przyjmuje się oschłość w modlitwie, dusza napełnia się pokojem; asceza – od słowa askezis – trening, ćwiczenie; celem wędrówki przez noc zmysłów i noc ducha jest wolność; im bardziej chory jest człowiek, tym bardziej jest zdrowy; wejście od sfery subiektywnej w sferę obiektywną – w sferze obiektywnej asceza przybiera formę bardziej
umiarkowaną; stracić ego to zyskać Boga; Dialektyka krytyki – nie sądzić i poddać się ozdrowieńczej krytyce; Noc ciemna to zjawisko niejednorodne – największa szczęśliwość przeplata się z największym
zwątpieniem; Milczenie, które przybiera kształt milczenia miłości; Sięgnięcia do korzenia, aby przyniósł owoce duchowe; Proces wzrostu, który charakteryzuje się narastającą niemocą; “Stań się pusta, a ja stanę się dla Ciebie jak powódź”; Modlitwa rozproszona jest dla człowieka normalną modlitwą – później owocuje modlitwą kontemplacyjną, modlitwą zanurzenia, którą określa się mianem miłosnej uwagi; Książka nie tylko dla teologów, ale dla tych, którzy poszukują na jakiejś odpowiedzi na pytania w wierze i dręczące wątpliwości duchowe.

Reklama