(ur. 10 grudnia 1947 w Sanoku) – polski poeta, eseista, felietonista.
W 1967 roku zdał maturę w sanockim Gimnazjum Męskim im. Królowej Zofii, w tym też roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i PEN Clubu. Autor kilkunastu tomów poetyckich (m.in. Śniąc siebie w obcym domu, O chłopcu mieszającym powidła, Lekcja Tejrezjasza). Wiersze Janusza Szubera przetłumaczone zostały na dwanaście języków. Poeta jest współzałożycielem Stowarzyszenia „Korporacja Literacka” w Sanoku i redaktorem zeszytów „Acta Pancoviana”. Otrzymał wiele nagród, m.in. im. Kazimiery Iłłakowiczówny, Fundacji Kultury, Fundacji Władysława i Nelli Turzańskich (Toronto).
Rówieśnik poetów „Nowej Fali”, przez dwadzieścia siedem lat pisał wyłącznie do szuflady. Jego późny debiut nastąpił dopiero w 1994 roku, kiedy zdecydował się na sukcesywne ogłaszanie swego, dalej pomnażanego dorobku. Cykl pierwszych pięciu tomików (Paradne ubranko i inne wiersze, Apokryfy i epitafia sanockie, Pan Dymiącego Zwierciadła, Gorzkie prowincje, Srebrnopióre ogrody), zwany „pięcioksięgiem”, określił wyraźną pozycję Szubera na mapie współczesnej poezji polskiej.
Twórczość:
- Paradne ubranko i inne wiersze (1995)
- Apokryfy i epitafia sanockie (1996)
- Pan Dymiącego Zwierciadła (1996)
- Gorzkie prowincje (1996)
- Srebrnopióre ogrody (1996)
- Śniąc siebie w obcym domu (1997)
- O chłopcu mieszającym powidła (1999)
- Biedronka na śniegu (1999)
- 7 Gedichte/Wierszy (1999)
- Okrągłe oko pogody (2000)
- Z żółtego metalu (2000)
- 19 wierszy (2000)
- Las w lustrach (2001)
- Lekcja Tejrezjasza (2003)
- Glina, ogień, popiół (2003)
- Tam, gdzie niedźwiedzie piwo warzą (2004)
- Mojość (2005, 2012)
- Czerteż (2006)
- Pianie kogutów (2008)
- Wpis do ksiąg wieczystych (2009)
- Wyżej, niżej, już (2010)
- Powiedzieć. Cokolwiek (2011)
- Emeryk u wód (2012)
Nagrody:
- Nagroda Miasta Sanoka w dziedzinie literatury (za rok 1995 za twórczość poetycką)>[4][5], (za rok 1998)[6]
- Nagroda Literacja im. Barbary Sadowskiej (1996)
- Nagroda Poetycka im. Kazimiery Iłłakowiczówny (1996)[7]
- Nagroda wojewody krośnieńskiego w dziedzinie kultury (1997)[8]