(ur. 18 maja 1940 w Warszawie) – kulturoznawca, krytyk literacki, historyk literatury, córka Olgierda Szpakowskiego, wnuczka Edwarda Szpakowskiego.
Doktorat uzyskała w 1975 roku, habilitowała się w Instytucie Badań Literackich PAN w 1996 roku, od 2004 roku jest profesorem zwyczajnym. Pracowała w Zakładzie Historii Kultury Instytutu Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1977 otrzymała Nagrody Kościelskich za opartą na pracy doktorskiej książkę Światopogląd Stanisława Ignacego Witkiewicza. W 2014 została uhonorowana Nagrodą im. Kazimierza Wyki[1].
Główne zainteresowania naukowe: kulturoznawstwo, historia idei, historia kultury XX wieku, przemiany obyczaju w XX wieku i zagadnienia samowiedzy obyczajowej, antropologia ciała (punkty przecięcia natury i kultury w sferze odżywiania, seksu, zdrowia, choroby etc.) oraz krytyka teatralna.
Publikacje:
- Światopogląd Stanisława Ignacego Witkiewicza, wyd. Zakład Naukowy im. Ossolińskich, Wrocław 1976
- O kulturze i znachorach, Wyd. Literackie, Kraków-Wrocław 1983
- Dyskusje ze Stanisławem Lemem, wyd. Open, Warszawa 1996
- Zakorzenieni, wykorzenieni. O carach, wodzach i człowieku osobnym, wyd. Open, Warszawa 1997
- Chcieć i mieć. Samowiedza obyczajowa w Polsce czasu przemian, Warszawa 2003, wyd. W.A.B., seria Z wagą, ISBN 83-89291-30-4
- Teatr i bruk: szkice o krytykach teatralnych, wyd. Oficyna Wydawnicza Errata, Warszawa 2006
- Antropologia ciała: zagadnienia i wybór tekstów, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2008 – redaktor tomu
- Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach, wyd. W.A.B., seria Z wagą, ISBN 978-83-7414-474-2 – redaktor tomu
- „Wiadomości Literackie prawie dla wszystkich, wyd. W.A.B., Warszawa 2012, seria Z wagą
