Kiedy w roku 61 ubiegłego stulecia otrzymałem dyplom ukończenia warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Testralnej (obecnie Akademii), w rubryce zawód, znalazł się zapis: aktor dramatu

Dopiero po latach zrozumiałem co to oznacza, a mianowicie, że moje ukazanie się na scenie, to prawdziwy dramat.Dla widowni. Lepiej wiedzieć późno niż wcale, jak mawiał pewien nekrofil.
Z wrodzonej zapewne przekory nie związałem się z “dramatem”,
a z estradą, na której spędziłem całe moje przedemerytalne życie.

1.Estrada Warszawska- około 3000 imprez w ramach “Omnibusika    Kulturalnego” – objazdowej wersji kabaretu literackiego,
którego byłem współautorem, reżyserem i wykonawcą. (Lata 61-68)
2.Estrada Stołeczna – od r.63 do dziś. Najważniejsze programy to:
-“Szoł na Gnojnej” – stacjonarny kabaret warszawski w kawiarni
“Pod Arkaadami” z braćmi Damięckimi i ówczesną czołówką
polskich piosenkarzy. (Około 3000 przedstawień)
-“Z ulicy Stolicy” – program oparty na tekstach Wiecha.
-“A to jest Warszawa”-program oparty na tekstach piosenek z lat 50 i 60.
-“Szwagier, kopsnij szlagier” – parodystyczny program 
polskich piosenek festiwalowych wykonywanych gwarą warszawską.
3.Wyjazdy zagraniczne: USA i Kanada (dwukrotnie) z Hanką Bielicką,
Orkiestrą z Chmielnej i Kapelą Czerniakowską, oraz udział w programach
na terenie byłego ZSSR, NRD, Czechosłowacji a w r.2001 w Belgii
i Niemczech
4.Telewizja:
-“Boso ale w ostrogach” (w.g. Grzesiuka).
-“Tango” (w cyklu “Zaproszenie do tańca”)
-“Piosenki o mojej Waraszawie” -dla pr.2, z moim komentarzem i udziałem
jako narratora.
5.Film: Jedna z tytułowych ról w “Ogniem i mieczem”. Grałem tam “I”,
ale scene wycięli, bo nie stać ich było na moje honorarium.
6.Fonografia: cztery CD nagrane z Orkiestrą z Chmielnej i jedna nagrana 
z jej “młodzieżową” wersją p.t. “Starsi juniorzy-kantrydans”.