(ur. 13 czerwca 1930 w Warszawie) – polski pisarz, scenarzysta filmowy, autor reportaży, twórca słuchowisk radiowych.
Debiutował w konspiracyjnym piśmie „Dźwigary”, które zamieściło jego publikację (anonimowo) w 1943 r. Po wojnie w roku 1949 rozpoczął działalność dziennikarską, jednocześnie studiując na Wydziale Dziennikarstwa UW. Studia te ukończył w 1955 r.
W roku 1953 nawiązał współpracę z Polskim Radiem a w 1955 został tam zatrudniony na stałe[1]. Reporter i publicysta tygodnika „Świat”. Członek Związku Literatów Polskich od 1955 r., Stowarzyszenia Filmowców Polskich od roku 1964.
W latach 1970-1977 pracował jako kierownik literacki w Zespole Filmowym Iluzjon, był też wieloletnim pracownikiem Polskiego Radia.
Spośród wielu filmów powstałych na podstawie jego scenariuszy można wymienić takie szeroko znane w Polsce utwory jak seria Sami swoi, Nie ma mocnych, Kochaj albo rzuć, serial telewizyjny Dom. Łącznie w dorobku posiada około 40 scenariuszy. Jest autorem wydanej w 2007r. opowieści filmowej Post mortem. Katyń, na podstawie której A. Wajda nakręcił film Katyń o zbrodni katyńskiej.
Pod pseudonimem Andrzej Jurek wspólnie z Jerzym Janickim napisał scenariusz filmu Liczę na wasze grzechy.
Antologia „Cicho, szeptem i na ucho”:
Pod koniec 2006 roku, nakładem toruńskiego Wydawnictwa Adam Marszałek, ukazała się drukiem tekstowa antologia ze scenariuszami słuchowisk Andrzeja Mularczyka, zatytułowana „Cicho, szeptem i na ucho”. Jest to cześć pierwsza serii Słuchowiska Polskiego Radia. Na zbiór „Cicho, szeptem i na ucho” złożyły się oryginalne teksty piętnastu słuchowisk, emitowanych na antenie Polskiego Radia w latach 1981-2005 i wyprodukowanych przez Teatr Polskiego Radia:
- Z głębokości wód
- W każdą pierwszą niedzielę
- Goryl, czyli ostatnie zadanie
- Dom na kościach, czyli do zobaczenia nasza nadziejo
- Cyrk odjechał, lwy zostały
- Oszołom
- Solo na trąbkę
- Wolny pies Iwan
- Ta piękna, co zeszła na psy
- Radosna orkiestra wiecznego spoczynku
- Drugi brzeg, czyli pan młody w żałobie
- Bolero
- Cicho, szeptem i na ucho
- Koniec świata jest co dzień
- Happening, czyli nocna komedia z karawanem w tle
Wybrana filmografia:
Scenariusz:
- 1958: Miasteczko
- 1964: Przerwany lot
- 1966: Ktokolwiek wie…
- 1967: Sami swoi
- 1967: Julia, Anna, Genowefa…
- 1971: Jeszcze słychać śpiew i rżenie koni…
- 1971: Na przełaj
- 1973: Sobie król
- 1973: Droga
- 1974: Nie ma mocnych
- 1974: Cień tamtej wiosny
- 1974: Głowy pełne gwiazd
- 1975: Niespotykanie spokojny człowiek
- 1976: Ostatnie takie trio
- 1977: Kochaj albo rzuć
- 1978: Rodzina Połanieckich
- 1978: Wielki podryw
- 1980-2000: Dom
- 1982: Wyjście awaryjne
- 1982: Jest mi lekko
- 1983: Marynia
- 1986: Rykowisko
- 1988: Pięć minut przed gwizdkiem
- 1988: Cesarskie cięcie
- 1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie…
- 1994: Jest jak jest
- 1999: Wrota Europy
- 2004: Cudownie ocalony
- 2007: Katyń – wraz z Andrzejem Wajdą
- 2010: Blondynka
Odznaczenia i nagrody:
- 1975 – Złoty Krzyż Zasługi
- 1975 – Zasłużony Działacz Kultury
- 1988 – Nagroda I stopnia Ministra Obrony Narodowej w dziedzinie literatury
- 1989 – Prix Italia w kategorii „Fikcja” za słuchowisko radiowe (scenariusz) Z głębokości wód
- 1996 – Prix Italia w kategorii „Fikcja” za słuchowisko radiowe (scenariusz) Cyrk odjechał, lwy zostały
- 1996 – nagroda główna OSTANKINO PRIZE`96 za Balkon przy głównej ulicy.
- 1996 – Honorowy Wielki Splendor
- 2005 – Diamentowy Mikrofon za „wszechstronną twórczość radiową, szczególnie w dziedzinie dramaturgii oraz za współtworzenie przez 45 lat wyjątkowej powieści radiowej W Jezioranach”
- 2010 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- 4 listopada 2011 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[6] za wybitne zasługi dla Polskiego Radia