Tomasz JASTRUN
(ur. 15 września 1950 w Warszawie) – polski poeta, prozaik, eseista, reporter i krytyk literacki.
Syn poetów Mieczysława Jastruna i Mieczysławy Buczkówny. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, absolwentem Wydziału Filologii Polskiej został w 1974.
Twórczość:
- Bez usprawiedliwienia, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1978.
- Promienie błędnego koła, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1980.
- Na skrzyżowaniu Azji i Europy, Niezależna Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1982 lub 1983.
- Biała łąka, Biblioteka Tygodnika Wojennego, Warszawa 1983.
- Czas pamięci i zapomnienia, Przedświt, Warszawa 1985.
- Węzeł Polski, Znak, Kraków 1988.
- Obok siebie, Czytelnik, Warszawa 1989 (proza).
- Miłość – niemiłość, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1999.
- Rzeka podziemna, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2005 (powieść).
- Tylko czułość idzie do nieba, Iskry, Warszawa 2003.
- Gorący lód, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2003 (opowiadania).
- Gra wstępna, Jacek Santorski and Co., Warszawa 2003 (felietony).
- Powitania i pożegnania, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2007.
- Jakby nigdy nic, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 2010.
Reklama
