To była głośna sprawa w połowie lat 90. Troje maturzystów dopuściło się haniebnej zbrodni – planowali napad rabunkowy, ale skończył się morderstwem młodej pracownicy agencji, a cały gniew opinii skupił się na dziewczynie, Monice Osińskiej (Wiktoria Kruszczyńska). Nastolatka wprawdzie osobiście morderstwa nie dokonała, ale uznana została za prowodyrkę, osobę zwyrodniałą i do cna zdemoralizowaną. Powędrowała jak pozostali sprawcy do więzienia z dożywotnim wyrokiem. Życie nastolatki zostało przekreślone u samego początku drogi. Zemsta doskonała. Nikogo nie obwinia, wie, że sama sobie zgotowała ten los, ale czuje, że mogłaby – odmieniona – zasłużyć na drugą szansę
Sprawa jaskrawie niesprawiedliwego wyroku poruszyła Lidię Ostałowską (Dominika Ostałowska),wybitną reporterkę, która kilka lat poświęciła przygotowaniom książki o losach dziewczyny aż do chwili, kiedy skazana oświadczyła, że nie zgadza się na dalsze spotkania i nie chce już żadnych publikacji o sobie. Po śmierci Ostałowskiej, jej dokumentacją zainteresował się Wojciech Tochman i doprowadził myśl o przygotowaniu reportażu poświęconego Monice Osińskiej do końca. Tak powstała „Historia na śmierć i życie”, książka będąca hołdem dla Lidii Ostałowskiej i jej poczucia reporterskiej misji, a potem scenariusz spektaklu Natalii Korczakowskiej.
To właściwie dwa spektakle w jednym, bo obok sprawy Moniki Osińskiej, ukazanej zarówno przez pryzmat hejtu i nagonki żądnych sensacji mediów Korczakowską – idąc śladem Tochmana – interesuje posłannictwo dziennikarza, reportera, jego/ jej rola. Toteż równorzędną bohaterką opowieści jest Lidia Ostałowska i jej przesłanie do następców, jakże ważne w czasie, kiedy tak potrzebna jest formuła niezależnego, uczciwego i odpowiedzialnego dziennikarstwa.
Powstał spektakl przejmujący, zagrany i zrealizowany z pasją, który apeluje do wrażliwości etycznej widzów i decydentów. Korczakowska jak Tochman walczy z bezwzględnym prawem, które nie daje przestępcom żadnej szansy na naprawę. Walczy też o wysoko zawieszoną poprzeczkę z etyką dziennikarską.
Całą scenę zajmuje więzienna klatka – za kratami rozgrywa się większość scen, aby ani na chwilę nie zapomnieć o opresyjnym charakterze pozbawienia wolności i bezwzględności tych, którzy dla własnej korzyści, sławy albo potrzeby odwetu nie znają litości. W tok opowieści wplotła reżyserka multimedia i komentarze wokalne utalentowanego rapera, co uniosło spektakl wyżej poziomu realistycznej narracji. Widowisko wstrząsa sumieniami, poruszając emocje, ale też respektując reguły dramaturgii, dzięki czemu śledzenie losów skazanej i idącej jej śladami reporterki staje się pasjonującą przygodą. Jeden z najlepszych spektakli minionego roku.
Tomasz Miłkowski
POLOWANIE NA OSY wg książki Wojciecha Tochmana, reżyseria Natalia Korczakowska, adaptacja Marcin Cecko, Natalia Korczakowska, scenografia Marek Adamski, muzyka The Blu Mantic & L.Ø.V. Music Group, choreografia, Ramona Nagabczyńska, Karolina Kraczkowska, Teatr Studio, premiera 24 listopada 2023.
