W ateńskiej oficynie Odos Panòs ukazała się druga książka zdolnego młodego adepta literatury i sztuk plastycznych Andonisa Kawurisa, zatytułowana Wróżka i Skrzydlaty Wilk. Przed czterema laty debiutował zbiorem krótkich opowiadań 27 Grzechów Słowa ilustrowanych własnymi pracami. Wróżka i Skrzydlaty Wilk to baśniowa opowieść, także bogato zdobiona fotografiami autora, przedstawiającymi skalne i leśne zakątki greckiej przyrody, podkreślające tajemniczą atmosferę historii, której bohaterami jest para człekopodobnych stworzeń, łączących symbolicznie świat ludzki ze światem dzikiej przyrody. Książka ukazała się w dwujęzycznej wersji językowej, z załączonym przekładem Jorgosa Papadakisa. Poniżej zamieszczam kilka sugestywnych fragmentów opowieści, dających wyobrażenie o stylu i charakterze utworu, uzupełnione wyborem autorskich ilustracji.
Wróżka i Skrzydlaty Wilk
fragmenty
Gdzieś tam przyszedł na świat, poniżej granicy między zwierzami i ludźmi, albowiem jego matka była wilczycą, ojciec zaś jakoś pomiędzy. Zostali wypędzeni z dzikich lasów, przynajmniej na czas porodu, który był długi i bolesny, z potężnym krwotokiem, gdyż skrzydła poraniły macicę. Wyszedł jednak tryskając zdrowiem, mimo twardej przeprawy przez wnętrzności. Matka, która też dzielnie zniosła próbę, nauczyła go szukać pożywienia i życia na obczyźnie. Skoro nie było mu pisane znaleźć miejsce, które ocali go od śmierci, wyprawiła go w podróż z życzeniem, by nigdy jej nie przerywał.
(…)
Nagle, wędrując z odwagą i uporem, napotkał kobietę, która też miała skrzydła. Była niezwykła, przejrzysta i niebieska, o ciemnej twarzy, piękna i słodka. Wyglądała jak zmierzch, a jej skrzydła powiewały samotnością, jak dni, które upływały, zanim pojął, że ziemia jest okrągła. Stała na brzegu rzeki, a gdy ujrzała go, jak na nią patrzy, zanurkowała w wodzie i zniknęła. Jakże to dla nas smutne.
(…)
Ciężko, doprawdy ciężko pojąć tę historię. A jeśli budzi ona waszą ciekawość, zwróćcie się do Pytii. Nie trzeba jej daleko szukać; ona się zna na tych sprawach, lecz trzyma je w tajemnicy. Uczy o nich dzieci w miłosnych bajkach. Słyszy się je w tych stronach, ale człowiek nie myśli w nie wierzyć i bierze je za bujdy.
Przełożył Paweł Krupka
