Zgodnie z tradycją zapraszamy do zapoznania się z pracami autorów mieszkających poza krajem. Najnowszy cykl prezentuje zarówno twórczość pisarzy już u nas prezentowanych jak i tych, którzy pojawiają się po raz pierwszy na portalu Pisarze. Pl. Tym razem zaproszeni zostali autorzy z: USA, Belgii, Danii, Australii, Wielkiej Brytanii, Portugalii i Francji.
Dotykają oni w swej twórczości tematów pamięci, tożsamości, wewnętrznej refleksji. Oddaleni od kraju piszą utwory emanujące blaskiem światów, w których obecnie mieszkają. Są jak kolorowe ptaki, które pozostawiły swe gniazda i odkrywają nieznane, liryczne krainy. Dzielą się nimi z nami przekazując je słowem wiersza. Zapraszamy do lektury.
I
Pamięć
Maja Trochimczyk (USA)
O sztuce widzenia
Patrz przed siebie —
fala za falą za falą
tańczą w świetle księżyca
co rysuje srebrną ścieżkę
do lśniącego horyzontu
poprzez surową
intensywność Pacyfiku
Spójrz w górę —
Droga Mleczna.
Co widzisz? Grzbiet świata?
Guziki zrobione z gwiazd?
Granatową kopułę
z diamentami?
fala za falą za falą
Spójrz na mnie —
głęboko popatrz mi w oczy —
w płonącym łuku jasności
popłynie krystaliczny strumień
energii — łącząc nas w Jedność,
Jedyność, o której zapomnieliśmy
Teraz nareszcie żyjemy,
jesteśmy Jednością — czystym
błękitem rozwirowanego nieba —
rubinowym winem
w korzeniach Ziemi
Spójrz dookoła —
obudź się i zobacz,
naprawdę zobacz, gdzie jesteś —
otulony kocem czasu,
niesiony jak dziecko
od teraz do teraz —
od dziś do dziś —
fala za falą za falą
dr Maja Trochimczyk, jest polsko-amerykańską poetką, historyczką i fotografką. Opublikowała osiem książek o muzyce i sześć zbiorów poezji. Zredagowała pięć antologii poezji i opublikowała wiele rozdziałów w pracach o historii muzyki oraz badań naukowych, esejów i wierszy. Założycielka Moonrise Press, pełni funkcję prezesa California State Poetry Society oraz prezesa Klubu Kultury im. Heleny Modrzejewskiej. Jest członkinią Polskiego Instytutu Naukowego w Ameryce, Amerykańskiego Towarzystwa Muzykologicznego i Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie. www.moonrisepress.com
Kazimierz Braun (USA)
KOMETA
Pamięci mojej Matki
Matka
Pokazała mi zżółkłą fotografię
kometa
zastygła nad struchlałą rodziną
zapaliła dalekie miasto
po horyzoncie biegli
uciekinierzy wysiedleńcy wypędzeni emigranci
drogę oświetlała łuna kometa
byli obciążeni
Matka
powiedziała
to namalował pan Grottger
wielki artysta i patriota wielki
pukający w okno palec
walczący w okrążeniu powstańcy
zabici w obronie dworu
upiór nawiedzający dom wyobraźnię dziecka
pies tylko wierny go poznaje
Matka przewracała karty
To Polonia to Lithuania a to Wojna
Ale ja wpatrywałem się w kometę
była jak gwiazda wiodąca trzech mędrców
była jak diament z pióropuszem blasku
była jak pocisk ze świetlistą smugą
była jak statek kosmiczny po starcie
była jak obłok ślad po odrzutowcu
była jak uśmiech kuszący kobiety
była jak strzała w łuku Apollina
była jak iskra z nocnego ogniska
była jak droga do tajemnic nieba
Matka
powiedziała
synku
twór dziad
poszedł za kometą
i nie wrócił
a ty zostań
Nie zostałem
Matko
Matko moja
Matko Bolmińska
Matko Częstochowska
módlcie się
o mój powrót
Kazimierz Braun jest reżyserem, pisarzem, historykiem teatru. Posiada tytuł Profesora zwyczajnego zarówno w Polsce jak w Ameryce. Reżyserował w kraju i za granicą. Był dyrektorem naczelnym i artystycznym teatrów w Lublinie i we Wrocławiu. Wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim oraz uczył aktorstwa i reżyserii w PWST Kraków-Wrocław. Zwolniony z pracy przez władze komunistyczne w 1984 roku z powodu działalności opozycyjnej, reżyserował w Stanach Zjednoczonych, Irlandii i Kanadzie oraz wykładał i uczył reżyserii na uniwersytetach amerykańskich. W jego dorobku znajduje się reżyseria ponad 150 przedstawień teatralnych i telewizyjnych oraz publikacja ponad 70 książek, w tym prac naukowych, powieści, dramatów i poezji.
Anna Maria Mickiewicz (UK)
lebioda pamięci
zbieram zioła w ogrodach Sokratesa
aby zapomnieć
bezpowrotnie
zapominam
domyślając się zapachów
błękitem zalanych
na wzgórzach morza
na łąkach
bławatkowych
szafirowych
z lebiodą pamięci
walkę toczę
Anna Maria Mickiewic; londyńska poetka, pisarka, redaktorka, tłumaczka i wydawczyni. Założycielka wydawnictwa Literary Waves Publishing. Tworzy zarówno w języku polskim, jak i w angielskim. Członkini English Pen i Polskiego Pen Clubu. Jej utwory ukazały się w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Australii, Kanadzie, Polsce, Meksyku, Włoszech, Bułgarii, na Węgrzech, w Salwadorze, Hiszpanii, Chile, Peru i w Indiach. Odznaczona medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” przez Ministerstwo Kultury, Krzyżem Wolności i Solidarności oraz Nagrodą Literacką im. Josepha Conrada (USA), Autorka Roku Miasta Literatów 2013 (USA) W 2022 r. w ramach III Międzynarodowego Dnia Edukacji Polonijnej organizowanego przez Polskiej Akademii Nauk w Londynie otrzymała tytuł Polskiej Artystki Roku. Członkini Jury międzynarodowych konkursów literackich: USA, Indie, Polska, Wielka Brytania.
Halina Birenbaum (Izrael)
Wspomnienia Myśli Rozrachunki
W samotności w sobie
W chwilach odpoczynku szczególnie
Na jawie w bezruchu w snach
Zebrane w ciągu lat długich żywe wciąż
Pytania nieustające w tej masie splątanej
Zdarzeń faktów nieodwracalnych
I odpowiedzi spóźnione ciążące
Wykaz Błędów niewybaczalnych
Porachunki za niemądre decyzje moje
Trudne sytuacje życiowe z ich powodu
I z powodu uczuć z pomijaniem
Zdrowego rozsądku
W spokojnym myśleniu w cierpliwości
Wszystko byłoby łatwiej wcześniej prędzej
Jednak nie jestem wcale pewna
Że byłoby lepiej…
Daremnie i znowu głupio się rozliczam z sobą
Nawet jak wiem już teraz co należało słusznie
Wyobraźnią w chwilach rozmyślań na jawie, w snach
Niczego nie poprawię nikogo już nie przeproszę
Ucieknie mi tylko skracający się czas
Konieczny na nastające zdarzenia
Na dalsze nowe decyzje
Na nowe mocne kroki
Tam gdzie los mnie zaniesie
Jak zwykle w moim życiu
2.02.23
Halina Birenbaum (ur. 15 wrześsnia1929 w Warszawie)– polsko-izraelska pisarka, tłumaczka, poetka, ocalała z Holocaustu. W czasie II wojny światowej przebywała początkowo w getcie warszawskim, a następnie w niemieckich obozach koncentracyjnych na Majdanku i Auschwitz-Birkenau. Podczas ewakuacji obozu szła w marszu śmierci do Wodzisławia Śląskiego, skąd przetransportowano ją do Ravensbrück, a następnie do Neustadt-Glewe. W Auschwitz-Birkenau miała numer 48693
Krystyna Stevenson (UK)
Przedział kolejowy
– Generał Jarring? Nie. Raczej Guanar, proszę pana. To takie imię. Trzeba uważnie czytać pierwsze strony dzienników.
Czy przypadkiem nie zachęciłam ich do rozmowy? Nie, teraz mnie już nie lubią. Przestaną truć. Tak, jak zawsze, zrażam sobie ludzi. Nie lubią mnie, bo mówię prawdę. Czy dobrze, że tak jaskrawo widzę śmieszność gry, konwenanse, pozory?
– Skąd mogłam przypuszczać, że piękna dziewczyna jest taką erudytką.
– Istna Minerwa! – “Chyba z nich zadrwiłam?” – Proszę się już nie silić, nudzą mnie szablonowe chwyty.
Twardy facet, nie zraził się. Prawie jak Paweł. Zabawne, też był twardy. Nie myśleć o nim!
Miarowy stukot kół.
Jakże ten pociąg się wlecze. I to ma być pośpieszny. Tyle godzin. A z nim, ile? Nie myśleć o nim.
Miarowy stukot kół.
Ta jego życiowa maksyma, że tylko konsekwencja i upór…Pięć lat. Uparciuszek. i zagrali mu w końcu ten idiotyczny marsz weselny.
Stukot kół przeradza się w marsz weselny Mendelsona, a ich przebitka rozmazuje się w retrospektywny obraz naszego ślubu…
Krystyna Stevenson otrzymała tytuł magistra z języka i literatury polskiej w Uniwersytecie Łódzkim, tytuł licencjacki z psychologii, a także dyplomy z poradnictwa, psychoterapii i hipnoterapii w Wielkiej Brytanii. Pracuje jako psychoterapeutka w Londynie.Publikuje książki gównie w języku angielskim. Należą do nich: „What’s the truth”, „Poems for my granddaughter- Wierszyki dla mojej wnusi” wiersze w obu językach, „Secrets of my Teddy Bear”. Obecnie książka tłumaczona na język polski. Krystyna pracowała w Polsce jako prezenterka telewizyjna i dziennikarka. Pisała opowiadania i wiersze od wczesnego dzieciństwa.
II
Świadomość
Uta Przyboś (Belgia Polska)
Grand Place – internetowa sytuacja liryczna
„grand place bruxelles camera”.
enter
Błękitem liter wyświetliło kilka wariantów podejścia do sprawy.
I jest: Grand Place!
Rzeźbiony w mieszczańskiej potędze
ratusz skamieniałych brabanckich koronek.
Pogrobowce kamienne spalonych niegdyś drewnianych budynków
pobłyskują złoto.
Tyle lat i ja tam byłam przechodniem.
Pośrodku wyniosła choinka.
Na Placu mali ludzie jak z Breughla
(dom jego tuż obok).
Widać gołym okiem kamery:
zastygają w słupy soli,
jak ci po wyjściu z Sodomy.
Taka transmisja danych.
I ruszają dalej.
Idą, nieruchomieją w nieciągłości czasu?
W dystansie między nami?
Odlegli jak ci na obrazie sprzed wieków.
Jak na obrazie malutcy, osobni.
Obiektyw kamery nie obejmuje Żłobka,
widzę tylko barierkę
i ludzi, którzy zbliżyli się do ogrodzenia
i patrzą.
U Breughla zagubieni w pejzażu, wśród ludzi
jednak przybyli do brabandzkiego Betlejem.
O, znowuż ludzie zastygli.
Odgórnym palcem:
Exit
Uta Przyboś – Malarka, poetka. Zaczęła studiować matematykę, ale ukończyła malarstwo w Brukseli i Warszawie. Maluje cykle prac. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce, Belgii, Anglii i Luksemburgu. Od 2004 roku pisze wiersze. Debiutowała w „Odrze”. Autorka tomów poetyckich: Nad wyraz (2007), A tu tak (2009) i Stopień (2012) w wydawnictwie STON2, Prosta(2015), Tykanie (2018), Wielostronna (2020), Jakoby (2022) w wydawnictwie FORMA. Odłamki (2017) polsko-bułgarski w wydawnictwach Bulgarska knijnitza i FONT. Za Prostą otrzymała nagrodę im. C. K. Norwida, a nominowana była do nagrody „Orfeusz” i „Nike”. Za tomy Tykanie i Wielostronna nominowana do „Orfeusza”.
Tomasz Mielcarek (UK)
zabłądziliśmy w miejscu obojętnym
jak przydrożny kamień
wszystkie zapamiętane historie zostały z nami
zatkaliśmy nimi uszy
wypchaliśmy usta
a gdy cierń nocy zbliżał się do oka
twoje dłonie były światłem
były domem
Tomasz Mielcarek (ur. 1974 r.) – poeta. Jako laureat Nagrody Głównej w konkursie
im. J. Bierezina (2013) debiutował zbiorem wierszy Obecność/Presence (Dom Literatury w Łodzi/Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi, Łódź 2014; na język angielski przełożył David Malcolm), za który otrzymał Nagrodę Poetycką Złoty Środek Poezji
im. Artura Fryza na najlepszy poetycki debiut książkowy roku. Obecność ukazała się w Bułgarii jako Присъствие, (Simolini’94, Sofia 2015, przełożył
Łyczezar Seliaszki). W 2020 opublikował Przejazdem a w 2022 Pali się dzień (Dom Literatury w Łodzi/Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Łodzi)
Katarina Lavmel (Portugalia)
Świat nie jest wyłącznie kakofonią,
teleramówką i migającym ekranem komputerów
Ma kolor i smak jak dojrzały koktajlowy pomidorek,
mus malinowy -synonim naszych wspólnych spacerów
i rozmów o wszystkim i niczym
Pachnie zielonym groszkiem i konwaliami
Świat nie jest tylko szarym muralem, za którym mieszkasz
I który mógłby wytyczać ci granice,
jeśli mu na to pozwolisz
Wiele rys chcemy zamazać
Są rany, które powinny wreszcie zabliźnić się
W poszukiwaniu światła przemierzamy
czasem cały świat
lub po prostu tkwimy w miejscu,
wiedząc, że zawsze można wyjść,
bez słowa pożegnania
I będzie rozgrzeszenie
– przecież nie więzi nas tu nikt
poza nami samymi
Katarina Lavmel poetka, animatorka kultury. Organizatorka i pomysłodawczyni dwóch edycji Biesiady Poetyckiej w Kobylnicy oraz siedmiu edycji konkursu poetyckiego. Filolog języka polskiego, bibliotekoznawca ze specjalizacją informacja naukowa. Autorka tomików poetyckich: Żona Beduina (Bydgoszcz 2011), Szept i Przestrzeń (Warszawa, 2014), Anturaż (Poznań, 2019). Jej wiersze znajdują się w antologiach polskich i międzynarodowych. Publikowała w czasopismach kulturalnych i społecznych na terenie Polski i Europy. Stypendystka prezydenta Miasta Słupska w dziedzinie kultury w 2011 roku, trzykrotna stypendystka Starosty Słupskiego: 2020 rok – wydanie antologii poezji polsko-portugalskiej pt.: Azulejo chabrem ubrane/Azulejo vestido com centaureas (Warszawa 2020), 2021r.- wydanie antologii polsko- hiszpańskiej Logos, z dedykacją dla kobiet zmagających się z nowotworem piersi,2023- wydanie antologii polsko-peruwiańskiej: Ulepione z gliny i słońca/Hechas de barro y sol z dedykacją dla ludzi z depresją. Jej twórczość jest tłumaczona na angielski, rosyjski, portugalski, hiszpański, białoruski, francuski, włoski. Otrzymała Brązowy Medal Senatu RP za działalność na rzecz kultury w Polsce 2013 r. Trzeci tomik Anturaż, wydany po polsku, angielsku i częściowo po portugalsku, miał swoją promocję w Portugalii we wrześniu 2019 w Tavirze, w Portugalii, w Olhao (Portugalia), w Porto, Lizbonie, Madrycie, Sewilli, Ponta Delgada (Azory).
Iza Smolarek (UK)
boję się
twój brak lęku
budzi we mnie niepokój
pręży się kot, przynajęty
ma dobrze w misce
czy ja też tak mam
mówiłeś obrazy mówiłeś wieczory
luźne i mocne
mili, fajni ludzie, kto ich tam zna
złapałam się, że idę za tobą
od wieczora
niemal do kuchni
do najświętszych miejsc
od biodra w dół
zostałam sama tymczasem
w liturgii lęku
wtulam się w nienapisany
przez siebie tekst
Iza Smolarek – poetka, pisarka, dziennikarka radiowa i prasowa. Pisarsko debiutowała na łamach „Świata Młodych”, mając 12 lat. Związana z tym tytułem do końca jego istnienia. Autorka trzech książek z wierszami, powieści kryminalnej oraz współautorka niezliczonej ilości antologii poetyckich i prozatorskich. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie literatury. Jej ostatnia książka „Obca” (wydawnictwo Fundacja Duży Format, Warszawa 2021) zostałą nominowana do nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz do nagrody literackiej Silesius.
Grażyna Barrow (UK)
Pół na pół
Stała przy oknie
Bez szkła
Ramy porastał bluszcz
Czuła lęk
Lepiła się z gorączki
W klaustrofobicznym omamie
Oddychała szybko
Przypominała owada
złapanego w sieć pajęczyny
To był sen
Tym razem tylko sen
Jej okna miały szyby
Miała klucz do drzwi
Była wolna
A sen
Był ostrzeżeniem z podświadomości
Coś się zmieniało wokół
Czego
nie chciała widzieć
Spokojnie już usiadła
przy otwartym oknie
W przytłumionym dźwięku
toczącej się codzienności
Usłyszała wołanie
Poznała swój głos
I wybiegła przed dom
Była wolna
Naprawdę wolna
Świat znał jej głos
Tajemnicą jej życia były słowa
Te których nigdy nie wypowie
Nawet we śnie
Grażyna Barrow urodziła się w Przemyślu. We Włocławku ukończyła Liceum im. Marii Konopnickiej, a następnie studiowała na Wydziale Handlu Zagranicznego w Warszawie. Po ukończeniu studiów i dwóch latach pracy, wyszłam za mąż za obywatela Wielkiej Brytanii i wyjechałam z Polski w 1981 roku. W Wielkiej Brytanii skończyłam czteroletnie studia w Chartered Institute of Management Accountants, pracując jednocześnie w Wydziale Finansów Poczty Brytyjskiej. Zaczęła publikować w czasie kwarantanny. Do tej pory wyszło osiem tomików. Większość wierszy napisała po polsku, ale pisze również po angielsku.
Alex Slawinski (UK)
Takt
Tango z nożem w brzuchu. Z nożem w plecach.
Z nożem w głowie. Będąc kształtowanym
Pośród karłowaciejącej rasy
Panów, codziennie schamiam się z nimi.
Tango. Podrygi… Lecz ja nie tańczę.
Wstyd odbiera mi chęć poruszania
Się wśród ciał, jakikolwiek ich kolor
Pisania o nich z kopernikańskim
Zapałem człowieka renesansu.
Tango niedokończone, urwane………….
Zahaczeniem sukni o kandelabr
Alex Slawinski – literat, dziennikarz, autor piosenek; okazyjnie malarz I grafik, ilustrujacy twórczość własną I niewłasną. Z pochodzenia Lubuszanin. Z wyboru Londyńczyk. W 2024 roku wydał swój piąty tom poezji. Jego teksty pojawiły się w tłumaczeniach na angielski, włoski, ukraiński, rosyjski i hiszpański.
III
Przyszłość
Elżbieta Chylewska (Australia)
okruchy starości
w drobinkach chleba
na kuchennym blacie
w zaschniętych kroplach
zupy na stole
w rozsypanych proszkach
przeciwbólowych
nie widzisz ich
nie chcesz
skończyć jak one
Elżbieta Chylewska urodzona w Szczecinie, zamieszkała w Sydney, bibliotekarka, poetka, propagatorka kultury polskiej na antypodach. Zadebiutowała w Australii na łamach miesięcznika “Tu i Tam”, publikowała także swoje utwory w “Wiadomościach Polskich”, “Expressie” i “Przeglądzie Katolickim”. W Sydney wydała trzy tomiki wierszy “Apetyt na raj”, “Za bramą raju” i “Pod skrzydłami”. Jej utwory ukazały się w zbiorowej publikacji “Ta ziemia: wybór prozy i poezji”. W Polsce wiersze Chylewskiej można znaleźć w antologii pisarzy polskich w Australii “Zielona zima” oraz wielu innych zbiorach poetyckich, również w kwartalniku literacko-artystycznym “Metafora”.
Grzegorz Wróblewski (Dania)
PSYCHOTERAPIA
Prawdziwy sens życia
pojawia się wtedy,
gdy wszystko wokół nas nie ma już żadnego
sensu.
Dzieciństwo, ojcowie i matki, scyzoryki,
miłość do kota i ludzi,
filozofia, religia,
nadchodząca śmierć.
Potrzebny jest czysty krajobraz.
Bez żadnych zakłóceń.
Dopiero wtedy osiąga się
sens oddychania.
Grzegorz Wróblewski, ur. 1962 r. w Gdańsku, w latach 1966-1985 mieszkał w Warszawie, od 1985 r. w Kopenhadze. Artysta wizualny, autor książek poetyckich, prozatorskich i dramatów; m.in. Ciamkowatość życia (1992/2002), Planety (1994), Dolina królów. (1996), Prawo serii (2000), Pomieszczenia i ogrody (2005), Hologramy (2006), Noc w obozie Corteza (2007), Nowa kolonia (2007), Hotelowe koty (2010), Pomyłka Marcina Lutra (2010), Dwie kobiety nad Atlantykiem (2011), Wanna Hansenów (2013), Gender (2013), Kosmonauci (2015), Namiestnik (2015), Choroba Morgellonów (2018). Implanty (2018), Miejsca styku (2018), Pani Sześć Gier (2019), Runy lunarne (2019), Tora! Tora! Tora! (2020), Cukinie (2021), Letnie rytuały (2022), Niebo i jointy (2023), Ra (2023), Spartakus (2024). Tłumaczony na kilkanaście języków, m.in. na język angielski, zbiory: Our Flying Objects – selected poems (2007), A Marzipan Factory – new and selected poems (2010), Kopenhaga – prose poems (2013), Let’s Go Back To The Mainland (2014), Zero Visibility (2017), Dear Beloved Humans (2023), I Really Like Lovers of Poetry (2024), Tatami in Kyoto (2024). W Bośni i Hercegowinie Pjesme (2002), w Czechach Hansenovic vana (2018). W Danii w ostatnich latach wybory wierszy: Digte (2015) oraz Cindys Vugge (2016), wraz z Wojtkiem Wilczykiem (foto) projekt Blue Pueblo (2021), krótkie prozy Androiden og anekdoten (2023). Udział w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych (malarstwo, mixed media, instalacje) w Polsce, Danii, UK i Niemczech. Książka asemic writing Shanty Town (Post-Asemic Press, USA, 2022), książka-obiekt z poezją wizualną Polowanie (Convivo, 2022).
Monika Mrozek (Francja)
Rzucają ręce na słowa
bez granic oszalałe
jak bez pierwszeństwa
w miłości granice
zostaje nuta wyjęta
z karnetu – obtłuczona
ramionami brzmiącymi
jak jutrzejsze – amen.
jak niebieski ptak
okryty na horyzoncie
tumanem wiary
i lepszymi słowami
w najlepszy idzie świat
po najlepsze w życiu
– spełnienie
jeśli zginiesz tu teraz
powaga odpowiem
zapomnę o małej
nadziei za grosze
wypisana na twardym
papierze – jutrem się
zowie w nieustannym
trzepocie wieku
Monika Mrozek: urodziła się w Warszawie w 1963 roku. W 1982 rozpoczęła studia na Uniwersytecie Warszawskim, które musiała przerwać. W1983 pracowała jako adeptka w Teatrze w Płocku, gdzie zaczęła pisać. Brała udział w etiudach filmowych realizowanych w Łodzi. Publikowała m.in. w KRESACH (4 / 1997), w LAMPIE I ISKRZE BOŻEJ w nr 12 (17) – 1997 rok. Zdobyła wyróżnienia w kilku konkursach literackich m.in. w Warszawie i w Płocku (1998 – Konkurs Literacki im. S. Themersona – dział prozy). W 1990 roku byłam reporterką w Dzienniku Telewizyjnym, OBSERWATOR w II programie TVP, a następnie zrealizowała sześć programów talk-show MASKI I TWARZE w TVP w Łodzi. Ukończyła kulturoznawstwo na Uniwersytecie Łódzkim w 1995 roku. Od roku 1995 mieszkam we Francji, gdzie zrealizowała film dokumentalny LES HERMITES (2006). Jest przed debiutem książkowym.
IV
Varia
Eliza Anna Falkiewicz (Australia)
Poeci
Między nocą a dniem
Duszą i ciałem
Niebem i ziemią
Piekłem i rajem
Miedzy myślą a słowem
Głową i sercem
Kłamstwem i prawdą
Śmiercią i życiem
Między wierszami
Ukryci
Eliza Anna Falkiewicz (Falk) – ur. w Warszawie śpiewająca poetka; autorka piosenek, programów poetycko-muzycznych, artykułów i recenzji teatralnych. Współzałożycielka sydnejskiego klubu poetów Poetralia. AktorkaSydnejskiego Teatru Fantazja. Laureatka Festiwalu Piosenki Aktorskiej i Poezji Śpiewanej Rzeszów 2024. Od 1982 mieszka w Sydney, pomieszkuje w Warszawie. Absolwentka Uniwersytetów: Warszawskiego (Filologia Angielska) i Sydnejskiego (Praca i Polityka Społeczna). Od 2013 współpracownik literacki waszyngtońskiego Ambassador Theater ICC. W latach 2014-2016 autorka recenzji dla DCMetroTheatreArts. Tomikipoetyckie: Kołysanka dla Mamy 2024, Jestem kobietą 2022 (Wydawnictwo Anagram); Lekcje miłości – WFW2019; The Power Within. A Poetic Guide to Self-power, Ancient Wisdom and Quantum Reality – Amazon.com2018.
Agata Kalinowska-Bouvy (Francja)
Czyje moje słowa?
Rezonansem myśli
Brzmią w mej głowie słowa
Czyja to
czyja rozmowa?
Kto przez moje usta dziś krzyczy?
Kto na wysłuchanie liczy
swego bólu
i niesprawiedliwości
Kto wyznaje miłości
i utracone nadzieje?
Już świtać będzie
mój sen się rozwieje…
Jak list
znajdę rankiem spisane rozmowy
Oto jedyny dowód
co mi przyszło do głowy
A czy to moje słowa?
Drażniące pytanie
nim dzień nastanie
O nocy!
A ty teraz dajesz mi myśli aż tyle
i ani na chwilę
spoczynku
Czyje dusze przenikają ciemności
ku mojej podświadomości
by spisane mą ręką
przemówiły do świata swą męką
Nocne wizje z metafizycznego
spotkania
Czyje to słowa pragną przeze mnie
wypowiadania?
Agata Kalinowska-Bouvy, tłumacz, poetka, publicystka, ur. w Warszawie, zamieszka we Francji. Książki jej autorstwa: „Pele-Mele”, „Podgląd na pogląd”, „Krople”, „Kalendarium”, „Asy i Burasy – Toutous et Minous”. Autorka przekładu na francuski – „Tryptyk rzymski Jana Pawła II” (Triptique romain) Autorka tekstów czterech piosenek (Maciej Kossowski, album CD pt.: „W wirtualnej przestrzeni”). Członek m.in.: Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu; Związku Pisarzy Polskich na Obczyźnie w Londynie, Świętokrzyskiego Towarzystwa Regionalnego w Zagnańsku oraz Członek Wieczysty Towarzystwa Przyjaciół Fundacji Jana Pawła II w Wielkiej Brytanii. Członek redakcji francuskiego kwartalnika „Nouvel Essor”, gdzie pisuje regularnie. Laureatka konkurów poezji w kraju i zagranicą, nagrodzona wiele razy za prace literackie i działalność społeczną.
