Omawiana książka: Dawid Glen, „Ciemnooka”
Zajawka: Pod tym pseudonimem kryje się bliski mojemu sercu poeta, jak i jego omawiana tutaj proza, dotycząca tematyki choroby psychicznej.
Słowa kluczowe: Autor książki studiował medycynę i filozofię, utrzymywał się z pracy zarobkowej w różnych zawodach. W swoich książkach usiłuje odpowiedzieć na pytanie po co żyjemy i dokąd zmierzamy? Książka dotyczy tematyki pobytu w szpitalu psychiatrycznym, bohater choruje na ból istnienia, ból duszy. Brat bohatera pracuje w laboratorium, przychodzi do pracy nawet w niedzielę. Wątek miłosny – miłość do tajemniczej Anny, która podtrzymuje go na duchu w jego udręczeniu egzystencjalnym. Wykład filozofii istnienia przez głównego bohatera: filozofia istnienia jest zarazem bełkotem istnienia:
zamazanie, magmowatość. Jego choroba jest próbą dotarcia do prawdy o świecie i samym sobie. Maksyma: primum vivere, deinde philosophari. Porządek idei nie może być prymarny wobec porządku życia. Amatorskie poszukiwanie prawdy przez głównego bohatera nie ma wartości poznawczej, ma wartość jedynie literacką, na antypodach profesjonalnego dyskursu naukowego. Choroby w szpitalu opisane mają różny wymiar, czasem są to treści tak głęboko urojeniowe, że pacjenci nie mają kontaktu z rzeczywistością, żyją jedynie w swoich widmach.
Bardzo nieodległa jest granica między normą a przekroczeniem tej normy, pacjenci szpitala to również ludzie w pewnej mierze normalni. Dochodzi do przekroczenia przepisów: pity alkohol. Pacjenci są zróżnicowani – np. pacjentka Sybilla, do której lgnie przede wszystkim męskie grono pacjentów, enigmatyczna postać, szyfr, zagadka, nieco wyniosła, ale jednocześnie przesiąknięta metafizyką szpitala i metafizyką jej własnego istnienia. Po co została napisana ta powieść?
Wydaje mi się, że po to, aby pokazać, że ludzie chorujący psychicznie mają ogromne talentu – rodzaj docierania do tajemnicy istnienia, właściwy artystom. Docieranie to bywa bardzo bolesne. Terapia:
urządzenie na końcu, przez pacjentów, balu kostiumowego. Zdrowienie wyraża się w działaniu wspólnotowym. Budowanie przydatne społecznie – pacjent miast być tylko pacjentem, staje się kimś wartościowym i budującym społeczność szpitala. Centrum: budowanie wspólnotowego działania na rzecz budowania społeczności lokalnej. Kontrast między bohaterem a jego bratem Jackiem. Chwile w zdrowiu: radość z powodu kontemplacji przyrody. Kluczem do przezwyciężenia choroby psychicznej jest miłość. Relacje z ludźmi jako klucz do odnalezienia szczęścia w życiu. Owa mini powieść jest bardzo plastycznym i szczegółowym opisem realiów szpitala psychiatrycznego, bez tanich sensacji, wszystko jest tutaj wyważone, spokojne. Pokazany jest dramat, który koniec końców prowadzi do wyzdrowienia. Powieść dobrze i lekko napisana, pozostająca poczucie estetycznego zadowolenia.
