Poseł od Biedronia, profesor Maciej Gdula zaproponował, żeby usunąć z lektur szkolonych w „Pustyni i w puszczy”. Powód? Rasizm, kolonializm i patriarchat. Najlepiej panie profesorze nie tylko z lektur, ale i z bibliotek, a także z biblioteczek domowych. Po za tym, dlaczego tylko „W pustyni i w puszczy”? Przyjrzyjmy się z lewicowego punktu widzenia się tym tak zwanym autorom lektur. Jan Kochanowski klerykalizm w utworze „Czego chcesz od nas panie za twe hojne dary” oraz pochwała alkoholizmu we „Fraszkach”. Ignacy Krasicki – biskup co samo w siebie go dyskwalifikuje. Jędrzej Kitowicz – ksiądz. Adam Mickiewicz – pochwała ludowych przesądów, klerykalizm i nacjonalizm w utworach „Dziady” i „Pan Tadeusz”. Henryk Rzewuski – klerykalizm, nacjonalizm, pochwała alkoholizmu w utworze „Pamiątki Soplicy”. Henryk Sienkiewicz – rasizm, kolonializm, patriarchat, pochwała alkoholizmu, szerzenie nienawiści do Ukraińców, Szwedów, Rosjan, Tatarów Wołochów, Turków i Niemców w utworach „Trylogia”, „Krzyżacy” i inne. Bolesław Prus – antysemityzm w utworze „Lalka”. Stefan Żeromski – szerzenie nienawiści do narodu rosyjskiego i nacjonalizm w utworach „Syzyfowe Prace”, „Przedwiośnie” i inne. Bruno Schulz – zaprzeczanie światopoglądowi naukowemu poprzez twierdzenie, że człowiek może żyć po śmierci. Witold Gombrowicz – homofobia przez przedstawienie postaci Gonzala, bohatera „Transatlatyku” jako komicznej. Karol Wojtyła – papież, oczywiście klerykalizm. Szczepan Twardoch – patriarchat w powieści „Król” i innych.
Oczywiście po usunięciu tych autorów zostanie jeszcze kilku, których można by ostatecznie zaakceptować, ale oni też budzą wątpliwości. W wypadku Orzeszkowej można mówić o nacjonalizmie i patriarchacie, Zygmunta Krasińskiego cechował klerykalizm a o księdzu Janie Twardowskim nawet nie warto wspominać. Ale nie martwmy się. Szeroka fala nowych, lewicowych twórców szybko wypełni tę lukę i profesor Gdula poczuje się wkrótce człowiekiem spełnionym.
Czego najserdeczniej mu życzy
Poldek P.
Więcej na:
