Izabella T. Kostka prezentuje wiersze Guido Oldaniego

NAGRODA “INTERNATIONAL POETRY AWARD 1573” PRZYZNANA W CHINACH WŁOSKIEMU POECIE GUIDO OLDANI’emu

We wtorek ósmego października 2019 roku, w chińskim mieście Luzhou, podczas sławnego festiwalu “International Festival of Poetry & Liquor”, wręczona została jedna z najbardziej prestiżowych międzynarodowych nagród literackich, nazywana często “chińskim Noblem” INTERNATIONAL POETRY AWARD 1573.
Za całokształt kariery poetyckiej i wkład w rozwój literatury współczesnej uhonorowano włoskiego poetę, twórcę nurtu zwanego Realismo Terminale / Realizm Terminalny: GUIDO OLDANI’ego, któremu w czasie podróży do Chin towarzyszył jeden z przedstawicieli RT, młody poeta włoski i znawca kultury chińskiej Igor Costanzo.
Chiny to kraj, który jak żaden inny patrzy już w XXII wiek i pomimo burzliwej historii stał się jedną z największych potęg współczesnego świata. Docenił on nowatorskość i świeżość “filozofii” i stylistyki Oldani’ego, który swą twórczością odzwierciedla w pełni bezwzględną rzeczywistość naszego wieku, w którym człowiek stał się marionetką na sznurkach dominującej nad nim technologii i poddany jest procesowi “dell’ accatastamento dei popoli / nawarstwiania się społeczeństw”.
To Wielki moment dla całej współczesnej literatury włoskiej, europejskiej i, przede wszystkim, dla nas Realistów Terminalnych, do których także należę.
Izabella Teresa Kostka

Wiersze wybrane z najnowszego tomiku Guido Oldani’ego, zatytułowanego “La guancia sull’asfalto / Policzek na asfalcie” (Wydawnictwo Mursia, 2018 Włochy). Tłumaczenie na język polski: Izabella Teresa Kostka

LA GIOIA

vorrei spaccare il faro della luna,
da delinquente, con una sassata
e poi neanche toglierne i frammenti.
e il sole farlo a pezzi col martello
perché si possa stare al fine freddi
privati degli abbagli dentro gli occhi;
si è allora come dentro una cantina
dove la gioia finalmente piena
è una candela accesa, piccolina.

RADOŚĆ

chciałbym rozbić latarnię księżyca,
jak chuligan, rzutem kamienia
i nawet nie zebrać jego kawałków.
a słońce zniszczyć młotkiem
by można w końcu przebywać w chłodzie
bez oślepiających błysków w oczach;
byłoby się wreszcie jak w piwnicy
w której pełnią radości
jest zapalona świeca, malutka.

LO STADIO

bello, come un elettrocardiogramma,
è il cuore nello stadio del torace
si dice che ne faccia di ogni specie.
lui è una fisarmonica alla buona
la quale fa ballare il corpo intero
che è poi l’equivalente del campare
finché parcheggia nel suo proprio inverno,
e fa da statua sotto l’osso sterno.

STADION

piękne, jak elektrokardiogram,
jest serce na stadionie klatki piersiowej
mówi się, że wiele w niej kombinuje.
to zwyczajny akordeon
który porywa do tańca całe ciało
co jest równoznaczne z długim życiem
dopóki nie zaparkuje we własnej zimie,
i stanie się posągiem pod kością mostka.

IL PUNTO

l’inchiostro della notte si è smacchiato
e la ciotola d’acqua della luce
va a riempirsi durante la giornata.
e mentre il tempo svolge la sua parte
come un vino che bolle e va a vapore,
c’è sul muro un punto di matita
e quello è esattamente questa vita.

KROPKA

atrament nocy się odbarwił
i miska wody światłem
w dzień się napełnia.
a gdy czas odgrywa swoją rolę
jak wino co wrze i paruje,
na ścianie widnieje kropka od ołówka
i jest ona dokładnie tym życiem.

NEBBIA

ed ha l’umidità di un rubinetto
questa nebbia di latte che confonde
nella luce d’intorno quasi spenta.
e il silenzio riesce ad affondare
la maleducazione del rumore
e si stempera il pesare delle cose
e il fumo bianco cresce come un fiore.

MGŁA

ma wilgotność kranu
ta mleczna mgła co otumania
w otaczającym prawie zgaszonym świetle.
a cisza potrafi zatopić
złe wychowanie hałasu
i rozcieńcza się ciężar rzeczy
a biały dym jak kwiat wzrasta.

(wszystkie prawa zastrzeżone dla autora)

Reklama