*
Emanuele Marcuccio (Palermo, Włochy, 1974) jest poetą, aforystą, dramaturgiem, kuratorem wydawniczym. Pisze wiersze od 1990 roku, w sierpniu 2000 roku dwadzieścia dwie liryki ukazały się nakładem wydawnictwa Nuovi Autori / Nowi Autorzy w Mediolanie, w tomie antologii poezji i opowiadań “Spiragli 47 / Spirale 47”. Bierze udział w konkursach literackich, zdobywając dobre wyniki (m.in. pierwszą nagrodę międzynarodową w 2015 r.) oraz zamieszczając swoje utwory w różnych antologiach. W dziedzinie poezji opublikował: “Per una strada / Na drogę” (2009), “Anima di Poesia / Poetycka dusza” (2014), “Visione / Wizja” (2016); w dziedzinie aforyzmów zbiór “Pensieri Minimi e Massime / Myśli minimalne i maksymalne” (2012); dla teatru dramat wierszowany “Ingólf Arnarson” (2017), ujęty w prologu i pięciu aktach, o tematyce historyczno-fantastycznej, w scenerii islandzkiej i średniowiecznej (IX w. n.e.). Wybrany przez Elio Pecorę, jest obecny w antologiach poetyckich wyd. Pagine / Strony, m.in. na rok 2010 “Strony poety. Mario Luzi” (2009). Od czerwca 2010 do grudnia 2023 zredagował osiemnaście publikacji, w tym tomiki wierszy, antologie poetyckie i eseje z zakresu krytyki literackiej dzieł obcych; od 2011 roku jest honorowym dyrektorem formatu promocji autorów i artystów “Vetrina delle Emozioni / Witryna emocji”, którego kuratorką jest pisarka Gioia Lomasti. Napisał przedmowy do licznych antologii poetyckich, a wywiadów udzielali mu debiutanci i wschodzący autorzy. Jest redaktorem działów Poezja i Aforyzmy w czasopiśmie Poezji i Krytyki Literackiej “Nuova Euterpe / Nowa Euterpe”. Od 2012 roku członek jury krajowych i międzynarodowych konkursów literackich, m.in. “L’arte in versi / Sztuka w wersach” (Jesi) oraz I edycji “Bilingue Internazionale / Międzynarodowego dwujęzycznego TraccePerLaMeta” (Florencja). Od 2011 roku w formie książkowej i internetowej ukazują się liczne opracowania na temat jego opublikowanej i niepublikowanej twórczości, w tym monografia krytyka literackiego Lorenzo Spurio: “Niestrudzony poeta dzisiejszego Palermo: Emanuele Marcuccio” (2013). Jest obecny w licznych antologiach różnych autorów, w tym “Ewolucja form poetyckich. Najlepsza produkcja poetycka ostatnich dwudziestu lat (1990 – 2012)” (2012), pod redakcją Ninnj Di Stefano Busà i Antonio Spagnuolo; “Nie zabijaj. Kain i Abel naszych czasów” (2017), pod red. Lorenzo Spurio i Izabelli Teresy Kostki; “Śpiew chce być światłem. Czytanie Federico Garcíi Lorki” (2020), pod redakcją Lorenzo Spurio. W 2014 roku dołączył do artystyczno-kulturalnego ruchu pod nazwą Metateizm, założonego w 2012 roku przez malarza Davide Foschi na rzecz nowego renesansu; jeden jego wiersz jest obecny w antologii tego nurtu (Giorgio Mondadori, Mediolan, 2015). Redaguje bloga kulturalnego “Pro Letteratura e Cultura / Na rzecz literatury i kultury”, dla którego w sierpniu 2019 roku otrzymał bezpłatny patronat kulturalny portalu “WikiPoesia”. Jego wiersze tłumaczono na język hiszpański, francuski i dialekt. Jest twórcą i kuratorem projektu poetyckiego “Dipthycha”, w którym forma poetyckiego dyptyku została podzielona “na dwa głosy” przez dwóch różnych autorów, w tym cyklu ukazały się cztery tomy antologiczne (2013; 2015; 2016; 2022) na cele charytatywne. Różni pisarze, poeci i krytycy, tacy jak Nazario Pardini, Antonio Spagnuolo, Lorenzo Spurio, Lucia Bonanni, Luciano Domenighini i inni, pisali i wyrażali pochlebne opinie o jego dziełach literackich.
*emanuele-marcuccio.com
*vetrinadelleemozioni.com
*proletteraturacultura.com
*wikipoesia.it/wiki/Pro_Letteratura_e_Cultura
*Dyptyk poetycki na dwa głosy, zdefiniowany przez Marcuccio jako “kompozycja dwóch wierszy dwóch różnych autorów, napisanych niezależnie, nawet w różnym czasie, a połączonych tym samym tematem w swego rodzaju empatycznej korespondencji”. Kompozycja ta znalazła się w ramach podsekcji partycypacyjnej w sekcji “Eksperymenty poetyckie i nowe języki” X i XI edycji Ogólnowłoskiej Nagrody Poetyckiej “Sztuka w wersach” (2021-22).
***
RICORDO
O tu che l’ampia volta
della vita ascendi,
o tu che l’ampia prora
dell’azzurro varchi!
Il sonno m’inabissa profondo,
il mare mi plasma tranquillo,
ricado riverso
nel fianco ritorto,
ricado sommerso
nel freddo glaciale,
quel bianco dolore,
che mi arrossa la faccia,
quel freddo vapore,
che m’avvampa tremendo.
(28 ottobre 1994
Emanuele Marcuccio, “Per una strada”, SBC Edizioni, Ravenna, 2009, p. 51. )
*
WSPOMNIENIE
O ty, który rozległe sklepienie
życia wznosisz,
o ty, który szeroką otchłań
błękitu przekraczasz!
Sen pochłania mnie głęboko,
morze kształtuje spokojnie,
opadam
na skrzywiony bok,
wracam zanurzony
w przenikliwym zimnie,
w białym bólu,
od którego czerwienieje me oblicze
w zimnej parze,
która pali niesamowicie.
(28 października 1994
Emanuele Marcuccio, “Na drogę”, wyd. SBC, Rawenna, 2009, s. 23-30. 51. )
*
OMAGGIO A GARCÍA LORCA
Felce d’azzurro,
scrosci di tempesta vespertina,
autunno vaporoso e nodoso,
rammarico dell’ormai svanito,
vita rossa di sangue coagulato,
erpici identici e convessi
in un plotone di fucileria,
schizzi incandescenti trasvolano
per la dura terra,
per un cielo di speranze placate,
di ardente divampamento di luce
a foggia di croce,
verso un punto centrale.
(1° maggio 1997
Emanuele Marcuccio, “Per una strada”, SBC Edizioni, Ravenna, 2009, p. 74. Poesia ispiratami dalla barbara fucilazione e assassinio del grande poeta Federico García Lorca (1898 – 1936) presso Víznar (Granada), consumatosi all’alba del diciannove agosto 1936 per mano dei franchisti nel corso della guerra civile spagnola. Questa poesia è la prima di un ciclo di quattro che, scritto tra il 1997 e il 2000, ho dedicato al grande poeta spagnolo, con l’intento di rivisitarne lo stile. L’intero ciclo, nel marzo 2013 è stato tradotto in lingua spagnola dal traduttore e critico letterario Lorenzo Spurio. [N.d.A.] )
*
HOŁD DLA GARCÍI LORKI
Błękitna paproć,
przelotny deszcz wieczornej burzy,
jesień parna i zawiła,
i żal za tym, co już było
życie czerwone od zakrzepłej krwi,
identyczne i wypukłe brony
w plutonie strzeleckim,
płonące odpryski przelatują
nad twardą ziemią,
po niebie spełnionych nadziei
i ognistego blasku światła
w kształcie krzyża,
w stronę centralnego punktu.
(1 maja 1997 r
Emanuele Marcuccio, “Na drogę”, wyd. SBC, Rawenna, 2009, s. 23-30. 74. Poezja inspirowana barbarzyńskim rozstrzelaniem i zabójstwem wielkiego poety Federico Garcíi Lorki (1898 – 1936) niedaleko Víznar (Granada), do którego doszło o świcie 19 sierpnia 1936 roku z rąk frankistów podczas hiszpańskiej wojny domowej. Wiersz ten jest pierwszym z czterech w cyklach, które napisałem w latach 1997–2000 i zadedykowałem wielkiemu hiszpańskiemu poecie, z zamiarem ponownego spojrzenia na jego styl. Cały cykl został przetłumaczony na język hiszpański w marcu 2013 roku przez tłumacza i krytyka literackiego Lorenzo Spurio. [NdA] )
***
DI SETA
di seta
la parola
di poesia
l’anima mia
investe il verso
e para
i colpi
verga
veloce il rigo
leggero
pieno
29 luglio 2015
Emanuele Marcuccio, in AA.VV., “Soglie”, Limina Mentis Editore, Villasanta, 2016. Ispirato dal felice titolo dell’opera di Lorenzo Spurio, “La parola di seta”, ampio volume di interviste ai poeti d’oggi (tra cui il sottoscritto), edito nel luglio 2015 con PoetiKanten Edizioni. [N.d.a.]
*
Z JEDWABIU
z jedwabiu
słowo
z poezji
moja dusza
trafia w wiersz
i powstrzymuje
uderzenia
pasterski kij
szybki wers
lekki
pełny
29 lipca 2015 r
Emanuele Marcuccio, w: AA.VV., “Progi”, wyd. Limina Mentis, Villasanta, 2016. Zainspirowany szczęśliwym tytułem dzieła Lorenza Spurio, “Słowo z jedwabiu”, opublikowanego w lipcu 2015 jako obszerny tom wywiadów z dzisiejszymi poetami (w tym ze mną), wyd. PoetiKanten Edizioni. [Nota od autora]
***
GUARDO
guardo
per le strade
equoree figure
fluttuanti
defilate
e trafilate
osservo
indifferenza
passi fuggitivi
ignorano
il tempo
trascorso
(13 gennaio 2024 )
*
OBSERWUJĘ
oglądam
na ulicach
rozwodnione sylwetki
falujące
umykające
i formowane
obserwuję
obojętność
pospieszne kroki
ignorują
upływający
czas
(13 stycznia 2024 r.)
