Z wielką przyjemnością prezentuję dziś Muzeum Małej Poezji w Piacenzy, utworzone przez poetę, animatora kultury i dyrektora generalnego samego muzeum: Massimo Silvotti’ego.
Historia muzeum:
Małe Muzeum Poezji “Incolmabili” zrodziło się w Piacenzy w dniu 17 maja 2014 r. z inicjatywy Massimo Silvotti’ego, włoskiego poety i artysty, który jest również jego dyrektorem generalnym. Silvotti, jako dyrektor naczelny i dyrektor komitetu naukowego, ma przy swoim boku dwie poetki włoskie: Sabrinę De Canio i Giusy Càfari Panìco.
Komitetowi naukowemu przewodniczy poeta Guido Oldani, redaktor serii poetyckiej Argani przy domu wydawniczym “Mursia” oraz twórca poetyki Realizmu Terminalnego. Od 2016 roku, ośrodek ten jest zarejestrowany przez ISTAT jako jedyne muzeum poezji we Włoszech (wiemy na pewno, że także w Europie, a może i na świecie). Jest to muzeum prywatne, włączone oficjalnie do Piacenza Museum Network.
Kolekcja muzealna koncentruje się na poezji współczesnej i włoskim XX wieku, ale istnieją także cenne eksponaty poezji włoskiej i światowej z innych okresów, w szczególności z XVIII i XIX wieku.
Ogólnie rzecz biorąc, kolekcja muzealna składa się z niepublikowanych i autografowanych wierszy, książek, antologii, czasopism literackich, plakatów literackich, dzieł poezji wizualnej, poezji konkretnej, poezji liniowej, obrazów i rzeźb, odnoszących się do autorów lub wierszy, a także sugestii poetyckich.
Jeśli chodzi o zbiory poezji, w wielu przypadkach bardzo rzadkie lub nawet unikalne, trzeba zaznaczyć, że większość z nich jest z autografem autorów: niektóre z tomów to pierwsze wydania, inne wydania specjalne, inne wciąż nieopublikowane (tj. tylko drukowane i nigdy niewprowadzone na rynek).
Jeśli chodzi o czasopisma literackie, muzeum ma jedną z najbardziej kompletnych i rzadkich kolekcji znajdujących się obecnie w obiegu i analogicznie dotyczy to również antologii poetyckich XX wieku.
Inaczej wygląda natomiast zbiór poezji współczesnej, który świadczy w sposób niepodważalny o wielkim autorytecie muzeum wśród włoskiego środowiska literackiego. Od czasu otwarcia muzeum, z gwałtownym wzrostem w ciągu ostatnich dwóch lat, ponad 300 poetów postanowiło przekazać do niego swoje dzieła: w sumie około 800 książek, z których prawie wszystkie podpisane zostały osobiście przez autorów. Oprócz nich wpłynęły także inne wyjątkowe dary jak np. obrazy, rzeźby, instalacje przestrzenne. Wszystkie eksponaty mające silny wpływ na poezję dzieła. Przy zbiorach niepublikowanych i autografowanych wierszy wielkich współczesnych Mistrzów należy podkreślić, że jest to dziedzictwo o niezrównanej wartości literackiej i historycznej.
Wydarzenia objazdowe i przedstawienia
Poza działalnością muzealną, w ostatnich latach Małe Muzeum Poezji zajmuje się przede wszystkim organizowaniem i realizacją licznych przedstawień poetycko-artystycznych, z których znaczna część realizowana jest we współpracy z ruchem Realizmu Terminalnego. Odbywają się one w różnych włoskich miastach z zaangażowaniem ponad setki poetów i artystów z całych Włoch.
Poeci i artyści współpracujący z Muzeum
Liczba poetów, artystów, aktorów, krytyków literackich, reżyserów międzynarodowych festiwali, dyrektorów muzeów, dyrektorów czasopism literackich, wydawców, muzyków, wykonawców, reżyserów, którzy w ostatnich latach współpracowali z Muzeum (zawsze bezpłatnie i na własny koszt, przyczyniając się do sukcesu naszych wydarzeń), to w przybliżonym szacunku nie mniej niż czterysta osobistości świata kultury włoskiej i międzynarodowej.
Oto niektórzy z nich, niestety wielu Przyjaciół Poetów nie zdołam wymienić:
– Giampiero Neri (dziekan włoskich poetów),
– Guido Oldani (przewodniczący komitetu naukowego Muzeum, twórca ruchu Realizmu Terminalnego, ostatnio uhonorowany najważniejszą nagrodą literacką przyznaną mu przez rząd chiński za całokształt twórczości)
– Tiziano Rossi
– Amedeo Anelli, Margherita Bonfilio, Ferruccio Brugnaro, Luigi Cannillo, Gabriella Cinti, Igor Costanzo, Tania Di Malta, Izabella Teresa Kostka, Mauro Ferrari, Milton Fernandez, Anna Maria Gallo, Laura Garavaglia, Vincenzo Guarracino, Giuseppe Langella, Eliza Macadan, Mauro Macario, Bebbe Mariano, Vincenzo Mascolo, Alessandra Paganardi, Renato Pennisi, Maria Pia Quintavalla, Filippo Ravizza, Margherita Rossi, Otta Enzo Santese, Gabriella Sica, Lidia Sella, Antje Stehn, Marisa Tumicelli, Adam Vaccaro, Paolo Valesio, Lucio Zinna. Przyjaciele artystów: Fernanda Fedi, Omar Galliani, Gaetano Grillo i Roberto Paci Dalò; reżyserzy i aktorzy Corrado Calda, Gilberto Colla, Domitilla Colombo i Pasquale Misuraca; skrzypaczka Elisabetta Garetti (pierwsze skrzypce w teatrze Carlo Felice w Genui), sopran Luisa Staboli, pianista Federico Pulina.
Działalność dydaktyczna:
Wyjątkową wartością strategiczną i prawdziwą atrakcją wśród działalności muzealnej jest intensywna praca dydaktyczna skierowana do nowych pokoleń: od dzieci, poprzez nastolatków, aż po młodzież. Niemożliwe jest w tak krótkim artykule naświetlenie wszystkich aspektów naszej bogatej aktywności artystycznej, ograniczymy się zatem do ukazania naszej ogromnej satysfakcji z kulturowego otwarcia na Świat, z nowego spojrzenia na Wielkich i współczesnych artystów, a także z radości pracy z nowymi pokoleniami “marzycieli”.
Nowa siedziba: absolutny klejnot historii sztuki
Po ponad pięciu latach działalności, począwszy od grudnia 2019 r., Małe Muzeum Poezji zaprzestało wszelkiej aktywności z powodu problemów o charakterze gospodarczym. Nasza działalność kulturowa, tak wyjątkowa w światowej panoramie, została niestety zamknięta. Nie stało się to jednak wydarzeniem apokaliptycznym, gdyż w przypadku Małego Muzeum Poezji napłynęło do nas wiele propozycji związanych z rozwojem perspektyw na przyszłość. Zamknięcie muzeum zostało poprzedzone autentycznym “Powstaniem poetyckim” i artystycznym, które pozwoliło na znalezienie dla placówki nowej siedziby. W dniu 22 stycznia 2020 r. Dyrektor małego muzeum poezji Massimo Silvotti podpisał umowę z “Fundacją Opery Parafialnej Katedry w Piacenzy”, dotyczącą przeniesienia muzeum do kompleksu Oratorium San Cristoforo i wykorzystanie barokowego kościoła San Cristoforo (kopuła z freskami Ferdinando Bibieny) jako stałego lokalu do kolekcji muzealnej i tymczasowego miejsca ekspozycji (np.wystaw, spotkań poetyckich performance muzycznych i teatralnych, szkoleń, spotkań dydaktycznych itp.) wraz z pełną autonomią kierowniczą.
Projekt wyposażenia muzeum
Przestrzeń muzealna zostanie podzielona według stylów i otoczenia na dwie duże sekcje wystawowe, do których zostanie dodana dodatkowa część wykorzystywana jako filozoficzna i artystyczna biblioteka poetycka. Biblioteka ta będzie między innymi zawierać obszerny przekrój dzieł ze świata współczesnej poezji i znajdować się będzie w sali Oratorium przylegającej do Kościoła. Oto szczegóły dwóch sekcji:
– jeśli chodzi o sekcję poezji klasycznej, to kolekcja muzealna poprzedniego muzeum z ulicy Pace zostanie przeniesiona i dodatkowo wzbogacona: jej miejsce będzie charakteryzować się przyjazną, medytacyjną, statyczną i uspokajającą atmosferą.
– jeśli chodzi o sekcję poezji współczesnej, dział otwarty na wszelkie style i prądy poetyckie, to odznaczać ją będzie wysoki dynamizm. Przestrzeń wystawiennicza, nie tylko poetycka, będzie ciągle modyfikowana: w bardzo zróżnicowanym estetycznie otoczeniu ugoszczeni zostaną autorzy współcześni o wartości historycznej, których dzieła są już katalogowane, ale przyjęci do muzeum zostaną także współcześni młodzi i bardzo młodzi artyści, którzy odznaczają się innowacyjnością i zasługują stylistycznie na uwagę. W dziale tym znajdzie się wiele tekstów niewydanych oraz rękopisy. Szczególną uwagę poświęcimy literaturze kobiecej, której zadedykowany zostanie osobny sektor. W samym centrum przestrzeni wystawienniczej umieszczone zostanie dużych rozmiarów dzieło sztuki, reprezentujące poetykę ruchu Realizmu Terminalnego.
Massimo Silvotti, maj 2020.
Aby uzyskać informacje i skontaktować się z Małym Muzeum Poezji w Piacenzy (Włochy):
email: silmasmina@libero.it
tel. kom.: (+39) 3470359629