Jan Stanisław Kiczor
Aleksandra Kurzak – „Pan Bóg mnie dłużej potrzymał w rękach”
Aleksandra Kurzak / PWM / fot. Górajka Foto Studio
Dla małżeństwa Jolanty Żmurko i Ryszarda Kurzaka to był zaiste piękny dzień. W Brzegu Dolnym (miejsce urodzenia m.in. Tadeusza Drozdy, Cezarego Żaka). Tam właśnie 7 sierpnia 1977 roku, przyszła na świat Aleksandra. Jedynaczka, ale (jak sama o sobie opowiada) „nie rozkapryszona, bo wychowywano mnie męską ręką. Rodzice podzielili się obowiązkami, to tato chodził na wywiadówki, pilnował ćwiczeń na skrzypcach. Robił śniadania, gdy mama spała”.
Trzeba w tym miejscu wyjaśnić, że oboje rodziców Aleksandry, to utalentowani artyści Opery Wrocławskiej. Mama – Jolanta Żmurko, to znana sopranistka, zaś tata, to mistrz waltorni.. Pojawienie się w takim domu (dodając „genetyczne” uwarunkowania), musiało skończyć się taką właśnie drogą artystyczną. Aleksandra tak to podsumowuje w jednym z wywiadów: „…To było ewidentne od dziecka. Podobno mając cztery, pięć lat, cały czas naśladowałam w domu mamę, choć to mgliście pamiętam. Gdy pojechałyśmy na festiwal do Kudowy i mama rozśpiewywała się w pokoju, naśladowałam ją przez cały czas. Znakomity polski dyrygent Stefan Rachoń spytał, kto tak z nią śpiewa w pokoju. „Moja córka”, odpowiedziała mama. „Takie małe dziecko? Niemożliwe”, „Możliwe. Śpiewa, przeszkadza mi, wszystko powtarza. Nie daje się uciszyć ani wyłączyć”. Rachoń był zachwycony. Dostałam od niego pierwszą propozycję profesjonalnej sesji nagraniowej z orkiestrą i wydanie płyty. Dziecko śpiewające arie operowe? Niestety, rodzice się nie zgodzili. Posłali mnie do szkoły muzycznej – klasy skrzypiec. Wydawało im się, że w tamtych czasach to dla mnie szansa na normalne życie, gdzieś w jakiejś orkiestrze w RFN. Przez lata podstawówki i liceum muzycznego głosu nie tykałam. W ogóle! Tylko skrzypce. Moja mama to mój jedyny profesor śpiewu, dzięki niej śpiewam! Jestem wdzięczna rodzicom, że jestem skrzypaczką, muzykiem, a nie tylko śpiewaczką, co później bardzo zaprocentowało umiejętnością czytania nut i uczenia się partii, intonacją, pewnością siebie. Nie potrzebuję korepetytorów, uczę się wzrokowo. Nie potrzebuję pianina, słyszę muzykę, patrząc na nuty…”
Aby unaocznić najważniejsze osiągnięcia Agnieszki Kurzak, pozwolę sobie przytoczyć bogate fragmenty z „Culture.pl” Anny Iwanickiej-Nijakowskiej, zaktualizowane przez Małgorzatę Kosińską /PCIM-ZKP/:
„…W 2000 ukończyła z wyróżnieniem Wydział Wokalny Akademii Muzycznej we Wrocławiu, a następnie Hochschule für Musik und Theater w Hamburgu. Doskonaliła swoje umiejętności wokalne i aktorskie w Internationales Opern Studio przy hamburskiej Operze. W latach 1998-2000 otrzymała stypendium Ministra Kultury i Sztuki, w 1999 – stypendium fundacji “Crescendum Est – Polonia” Aleksandra Gudzowatego.
International Opera Awards 2015 with John Allison & Richard E Grant /onet.muzyka/
Jest laureatką wielu konkursów wokalnych w kraju i za granicą. W 1998 zdobyła I nagrodę i nagrody specjalne na 5. Międzyuczelnianym Konkursie Wokalnym w Dusznikach-Zdroju oraz I nagrodę i nagrody specjalne na III Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Stanisława Moniuszki w Warszawie, gdzie jej występ uznany został za najlepszy debiut roku, w 1999 znalazła się w gronie laureatów i uzyskała nagrodę specjalną dla młodego talentu podczas Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Mirjam Helin w Helsinkach, w 2000 – nagrodę Mozarteum i nagrodę publiczności na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym im. Francisco Vinasa w Barcelonie, w 2000 – III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Kantonie (Chiny), w 2002 – I nagrodę na Konkursie im. Elise Meyer w Hamburgu. Została też uhonorowana Milenijną Nagrodą Prezydenta Wrocławia (2000), Wrocławską Nagrodą Muzyczną (2000), Brązową Iglicą (2002) i Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2010).
Aleksandra Kurzak jeszcze podczas studiów zadebiutowała jako Zuzanna w “Weselu Figara“ Wolfganga Amadeusa Mozarta na scenie Opery we Wrocławiu (u boku swojej mamy). W 2001 w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w Warszawie wystąpiła jako Hanna w “Strasznym dworze” Stanisława Moniuszki. Ponadto śpiewała na najbardziej prestiżowych scenach świata, m.in. w nowojorskiej Metropolitan Opera (Olimpia w “Opowieściach Hoffmana” Jacquesa Offenbacha, Blonda w “Uprowadzeniu z Seraju“ Mozarta, Gilda w “Rigoletcie” Giuseppe Verdiego), londyńskiej Royal Opera House Covent Garden (Aspasia w “Mitridate, R`e di Ponto“ Mozarta, Norina w “Don Pasquale“ i Adina w “Napoju miłosnym” Gaetano Donizettiego, Zuzanna oraz jako tytułowa Matylda w “Matilde di Shabran” Gioachino Rossiniego), Bayerische Staatsoper w Monachium (Kleopatra w “Juliuszu Cezarze“ Georga Friedricha Haendla), Deutsche Staatsoper Unter den Linden w Berlinie (Królowa Nocy w “Czarodziejskim flecie“ Mozarta), Teatro Regio w Parmie (Gilda), Teatro alla Scala w Mediolanie (Gilda), Théâtre du Capitole w Tuluzie (Gilda), Welsh National Opera w Cardiff (Aspasia), Theater an der Wien (Donna Anna w “Don Giovannim“ Mozarta, Amenaide w “Tankredzie“ Rossiniego), Wiener Staatsoper (Rozyna w “Cyruliku sewilskim“ Rossiniego), Fińskiej Operze Narodowej w Helsinkach (Gilda), Lyric Opera House w Chicago (Blonda), na Salzburger Festspiele (Anusia w “Wolnym Strzelcu“ Carla Marii von Webera) oraz z NDR Orchester, Essen Philharmoniker, Hamburger Symphoniker, Hamburger Philharmoniker, orkiestrą Accademia Nazionale di
Santa Cecilia w Rzymie.
Aleksandra Kurzak – Teatr Wielki /Fot: Martyna Gallaweb/
Od 2001 do 2007 była solistką Staatsoper w Hamburgu. Występowała tu w takich operach, jak “Czarodziejski flet“ (Królowa Nocy), “Wesele Figara“ (Zuzanna), “Łaskawość Tytusa” (Servilia) i “Uprowadzenie z seraju“ (Blonda) Mozarta, “Rigoletto“ (Gilda) i “Falstaff“ (Nanetta) Verdiego, “Zemsta nietoperza“ Johanna Straussa (Adela), “Kawaler srebrnej róży” Richarda Straussa (Sophie), “Fidelio“ Ludwiga van Beethovena (Marcelina), “Jaś i Małgosia“ Engelberta Humperdincka (Małgosia), “Cyganeria“ Giacoma Pucciniego (Musetta), “Der lächerliche Prinz Jodelet“ Reinharda Keisera (Laura), “Zar und Zimmermann” Alberta Lortzinga (Maria), “Wolny strzelec“ Webera (Anusia), “Powder her face“ Thomasa Ad`esa (Maid), “Turek we Włoszech“ Rossiniego (Donna Fiorilla), “Córka pułku” Donizettiego (Maria).
ALEKSANDRA KURZAK Karierą już się nacieszyłam… Zdjęcia: EAST NEWS,
Wojtek Wilczyński/FORUM
Aleksandra Kurzak współpracowała z takimi dyrygentami, jak Ivor Bolton, Bruno Campanella, James Conlon, Sir Andrew Davis, Christoph von Dohnányi, Riccardo Frizza, Rafael Frühbeck de Burgos, Richard Hickox, Nicola Luisotti, Sir Charles Mackerras, Alessandro de Marchi, Ingo Metzmacher, Carlo Rizzi, Ralf Weikert, Simone Young…”
Oczywistym jest, że lista owych osiągnięć jest ciągle otwarta, Artystka jest w pełnej formie i śledząc Jej „poczynania” listę ową wciąż uzupełniać należy o nowe wyzwania i nowe sukcesy na wielkich scenach operowych (choć nie tylko). Krytycy porównują ją do Marii Callas. Jako pierwsza polska artystka podpisała prestiżowy kontrakt z legendarną wytwórnią fonograficzną Decca Classics. We wrześniu 2004 roku zaproponowano Jej pierwszy kontrakt w Metropolita Opera.
O życiu prywatnym specjalnie się nie rozpisuje, ani nie opowiada, wiadomo jednak, że z pierwszym mężem (którego poznała jeszcze na studiach) drogi się rozeszły, choć pozostali w przyjaźni. Jej drugi mąż, to francuski tenor Roberto Alana (jeden z bardziej cenionych artystów operowych na świecie). Mają córkę Malenę (ur. w 2014 roku). Mieszkają w Warszawie (jak powiada Artystka – „w czasie wolnym”).
Aleksandra Kurzak, Roberto Alagna i ich córeczka Malena
/fot. zrzut z ekranu z bloga Normana Lebrechta/
Korzystałem z:
1. Aleksandra Kurzak – „uwielbiam umrzeć, a potem wstać” – wywiad Liliany Śnieg-Czaplewskiej /VIVA!/ 16.08.2011 r.
2. Malena, córka Aleksandry 2014-01-30 | aktualizacja: 2014-01-31 10:55:12
3.Anna Iwanicka-Nijakowska /Culture.pl/- Aleksandra Kurzak. Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, grudzień 2006, aktualizacja: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, lipiec 2010.
4. Gala.pl – „Wywiady i sylwetki – Aleksandra Kurzak „Karierą już się nacieszyłam”
5. Aleksandra Kurzak – Wikipedia.org.
