Do szkoły
nie miałam pod górkę
ot, tylko przejść przez rzeczkę
ledwo strumyk uzależniony
od kaprysów produkcji Solvayu
który dawał nam do wyboru
czy zimą taplać się w ciepłej
kolorowej wodzie
czy jeździć na łyżwach
Potem był lasek
spowity salmiakową mgłą
uciekałam przed nią
na strych
tutaj ponad mgłą
widać było
szczyty Beskidów
Tam uciekałam
w nieskończoność
uczyłam się latać
———————————
Barbara Wrońska – absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie, polonistka, poetka, animatorka kultury, redaktor książek i almanachów poetyckich, współtwórczyni Teatru Promocji Poezji związana od lat ze środowiskiem artystycznym Krakowa i Kielc. Autorka programów poetyckich oraz interpretatorka współczesnej poezji w ramach (m. in. Nocnego Maratonu Poezji (Krakowski Rynek 2007), Warszawskiej Jesieni Poezji (2008), Krakowskiego Festiwalu Muzyki i Poezji (2009), Międzynarodowych Dni Kazimierza M. Sarbiewskiego (Płońsk 2010).
Wiersze publikowała w czasopismach literackich i almanachach. Wyróżniona m. in. w Turnieju Jednego Wiersza Zlotu Poetów w Łodzi 2019, w IV Małopolskiej Nagrodzie Poetyckiej „Źródło” 2020, w ogólnopolskim konkursie literackim Wojewody Świętokrzyskiego pn. „Tak widzę świat, tak go czuję – rok później”, Kielce 2021, w konkursie im. M. Kajki 2022. Laureatka Nagrody Grand Prix w Turnieju Jednego Wiersza na VII Zlocie Poetów w Plichtowie 2021. Wydała tomiki wierszy: Skalary” – DWN, Kraków 2010, Zwykły człowiek – Wydawnictwo Pisarze pl, Warszawa 2021, Lekcje latania – Wydawnictwo Pisarze. pl, Warszawa 2022. Należy do Stowarzyszenia Autorów Polskich.
Propozycje wierszy wraz ze zdjęciem prosimy przesyłać na adres: ludmila.janusewicz@wp.pl
