BARAN Bogdan

0
552

Bogdan BARAN

(ur. 10 sierpnia 1952 w Krakowie) – polski pisarz, eseista, autor własnych książek i prawie stu przekładów książkowych z humanistyki i literatury pięknej niemieckiej, anglosaskiej i romańskiej. Ukończył filozofię i matematykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1988 uzyskał stopień doktora za rozprawę Pojęcie transcendencji u Martina Heideggera i Emmanuela Levinasa. W latach 1985–1990 stypendysta m.in. Fundacji Humboldta i Fundacji Boscha (RFN), Instytutu Nauk o Człowieku (Austria).

W latach 1976–1983 był pracownikiem Instytutu Filozofii UJ, 1983–1987 – redaktorem Wydawnictwa Literackiego. W latach 90. XX wieku wydawca. Członek PEN-Clubu, członek Prezydium ZG Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, prezes Zarządu Fundacji Domu Literatury w Warszawie, w latach 2013–2016 członek Rady Organizacji Pozarządowych przy Ministrze Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Wybrana twórczość: 

  • Anatem B. czyli historia naturalna Rzeczywistości (1983)
  • Fenomenologia amerykańska (1990)
  • Saga Heideggera (1990)
  • Postmodernizm (1992)
  • Postnietzsche (1997)
  • Postmodernizm i końce wieku (2003)
  • Heidegger i powszechna demobilizacja (2004)

Przekłady m.in.

  • M. Heidegger, Kant a problem metafizyki (1989, 2012)
  • M. Heidegger, Bycie i czas (1994, 2003)
  • H.G. Gadamer, Prawda i metoda (1994, 2004, 2007)
  • A. Huxley, Nowy wspaniały świat (1988, 2004)
  • N. Elias, Mozart (2006)
  • J. Améry, O starzeniu się. Podnieść na siebie rękę (2007)
  • D. Lessing, Pamiętnik przetrwania (2007)
  • W. Allen, Skutki uboczne (1990, 2007)
  • I. Levin, Dziecko Rosemary (1988, 2007)
  • F. Nietzsche, Listy (2007)
  • M. Scheler, Resentyment a moralności (2008)
  • S. Žižek, O wierze (2008), Żądanie niemożliwego (2014)
  • F. Nietzsche, Pisma pozostałe (2009)
  • E. Roudinesco, Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2009)
  • W. Muschg, Tragiczne dzieje literatury (2010)
  • W. Benjamin, Berlińskie dzieciństwo na przełomie wieków (2010); Ulica jednokierunkowa (2011);
  • Dziennik moskiewski (2012); Sny (2017)
  • U. Eco, Kant a dziobak (2012).
  • C. Lévi-Strauss, Od miodu do popiołów (2013).
  • P. Sloterdijk, Gorliwość Boga (2013)
  • T. Eagleton, Zło (2012), Kultura a śmierć Boga (2014), Teoria literatury (2015).
  • N. Luhmann, Szkice o sztuce i literaturze (2016).
Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Proszę wprowadź nazwisko