Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim w roku 1958. Po studiach zajmowała się krytyką teatralną. W latach 1959-1970 opublikowała w miesięczniku „Dialog” kilkadziesiąt szkiców o dramacie współczesnym. Od 1965 pracuje w Instytucie Badań Literackich. Jest autorką wstępu do wydania Teatru Ionesco (1967) oraz licznych publikacji w tomach zbiorowych, zwłaszcza z sesji naukowych organizowanych przez pracownię romantyczną IBL. W 1973 wydała książkę Legenda romantyczna i szydercy (1973), w której dramat współczesny (Różewicz, Mrożek) zinterpretowała na tle krytyki kultury (Brzozowski, Irzykowski, Boy-Żeleński) oraz wyeksponowała rolę śmiechu oświetlającą zjawisko „szyderczości”. Jest autorką książki Złe Wychowanie. Fragmenty romantycznej biografii (1981), w której problematyka egzystencjalna łączy się z inspiracjami płynącymi z krytyki tematycznej. W 1984 publikuje antologię Miłość romantyczna, zaś w 1992 – Juliusza Słowackiego od duchów, w którym wyodrębniony zostaje nurt semiologiczny w myśli romantycznej, zaś część zatytułowana Notatki przy czytaniu «Króla Ducha» zawiera interpretację wychodzącą z perspektywy czytelnika oraz rozważania o miejscu tego dzieła w naszej kulturze. Autorka dokonała również tematycznego wyboru z wykładów Mickiewicza o literaturze słowiańskiej (Prelekcje paryskie, 1997).
