***
CREDO NELL’ AZZURRO
Quanto cielo oggi si sciacqua
su lenzuola orlate d’azzurro!
Il sole vagisce morbido, brioso,
ci profetizza, senza recar disturbo,
che presto rifulgerà la primavera.
Friniscono ricami e pizzi di primule.
Squillano su prati slavati d’erbe,
assetati d’evangeliche margherite
e spoglie mortali a succhiar l’eterno.
Così si va, tra risa inscatolate sugli occhi
e smanie d’un baciar chi più amiamo.
L’inverno ci ha perdonato lo sgomento
di tralasciar questa terra in preda al gelo.
Ci sporchiamo un po’ il viso di rondini,
dei roseti che verranno, polloni e petali
su canti d’allodole a sbiancar ogni sfiducia.
Avevamo ragione a credere
che la Primavera di Dio
non s’è mai ingiallita sui rami.
(29/01/2023, ore 12.45)
*
WIERZĘ W BŁĘKIT
Ileż to nieba płucze się dzisiaj
na prześcieradłach z błękitną obwódką!
Słońce szlocha delikatnie, żwawo,
prorokuje nam, nie przeszkadzając,
że wiosna wkrótce rozbłyśnie.
Ćwierkają hafty i koronki z pierwiosnków.
Dzwonią na łąkach ogołoconych z trawy,
spragnione ewangelickich stokrotek
a śmiertelne szczątki wysysają wieczność.
Ruszamy więc dalej ze śmiechem w oczach
i pragnieniem całowania osoby, którą kochamy najbardziej.
Zima wybaczyła nam strach przed
pozostawieniem tej ziemi w jarzmie mrozu.
Trochę brudzimy sobie twarze jaskółkami,
przyszłe krzewy róż, odrosty pędów i płatki
w trelach skowronków wybielą każdą nieufność.
Mieliśmy rację wierząc,
że gałęzie Bożej Wiosny
nigdy nie pożółkły.
(29.01.2023, godz. 12.45)
***
IMMENSITÀ
È notte,
tracima Bellezza.
Sui tralci del silenzio
germogliano
le labbra delle stelle,
e cinguettano
come sirene d’Ulisse.
La meraviglia sciaborda
tra i frangenti dell’oscurità.
Solo l’anima
riesce a respirare.
Tripudio d’incanto,
estasi di sangue muto,
maree di sale e d’universo,
e morir d’illibato splendore.
(30/11/2023)
*
BEZMIAR
Jest noc,
tryska Piękno.
Na pędach z ciszy
kiełkują
wargi gwiazd
i świergoczą
jak syreny Ulissesa.
Cuda krążą
w strumieniach mroku.
Tylko dusza
potrafi oddychać.
To rozgardiasz czaru,
ekstazy cichej krwi,
przypływu soli i wszechświata,
i śmierć w czystym blasku.
(30.11.2023)
***
NASCI, BAMBINO
Nasci, Bambino,
dagli occhi di clorofilla,
dalla pelle di latte e nuvole.
Riposa sulla paglia,
cantico di campagna,
aroma di saggezza antica.
Il Tuo dolce pianto
è semente di primavera,
un bocciolo di sole d’aprile.
Le stelle son cosparse
di cristallo e velluto e bisso,
luci angeliche cantano
un soave e quieto alleluia.
Riposa, Bambino Divino,
sei giunto su una terra avvilita
dove si muore di noia e di dolore.
Porta a noi la Tua Sapienza,
dischiusa come petalo di giglio
a rincuorare un’umanità appassita.
Nasci, Bambino Divino,
dagli occhi di notte chiara,
senza di Te non ha più senso
parlar d’amore, né aspettar le rose.
Sparpagliati noi tutti
sotto un cielo blu cobalto,
senza un sorriso che divampi
nella dolente e infelice amarezza.
Nasci, Bambino Divino,
donaci un volo più mite dei passeri,
trasfigura la nostra mestizia
in candore di semplice colomba.
Reca al nostro inverno
un salmo gregoriano, un vento
che odori di resina e corteccia lieve.
*
ZSTĄP NA ŚWIAT, DZIECIĘ
Zstąp na świat, Dziecię,
z oczami z chlorofilu,
ze skórą z mleka i obłoków.
Spocznij na słomie
jak w wiejskiej pieśni,
w aromacie starożytnej mądrości.
Twe słodkie łkanie
to nasiona wiosny,
pączek kwietniowego słońca.
Gwiazdy są obsypane
kryształem, aksamitem i bisiorem
a anielskie światła intonują
delikatne i ciche alleluja.
Odpoczywaj, Boskie Dziecię,
przybyłeś do przygnębionej krainy
gdzie kona się z niezadowolenia i bólu.
Przynieś nam swoją mądrość
co rozwija się jak płatek lilii,
by pocieszyć zwiędłą ludzkość.
Zstąp na świat, Boskie Dziecię,
o oczach świetlistej nocy,
bez Ciebie nie ma już sensu
rozmawiać o miłości, ani czekać na róże.
Los rozproszył nas wszystkich
pod kobaltowym niebem,
bez żadnego uśmiechu
w bolesnym i smutnym rozgoryczeniu.
Zstąp na świat, Boskie Dziecię,
podaruj nam lot łagodniejszy od wróbli
przemień nasze zwątpienie
w biel skromnej gołębicy.
Przywróć naszej zimie
psalm gregoriański oraz wiatr
pachnący żywicą i delikatną korą.
***
ERO SILENZIO
Canto alla vita,
che m’ha baciato.
In un giorno di dolore
e lacrime bruciate,
cucite al rimmel del cielo,
m’ha salvato le viscere
da un cimitero d’angosce.
Ero silenzio,
ferita germogliata
su calcinacci di paure.
Ora mi violenta,
sereno, l’assalto perenne
d’una notte di ciliegi.
Dio c’è.
(14/12/2023)
*
BYŁEM CISZĄ
Śpiewam do życia,
które mnie pocałowało.
W dniu bólu
i utraconych łez
przyszytych do krawędzi nieba,
uratowało me trzewia
z cmentarnej udręki.
Byłem ciszą,
raną otwartą
na gruzach lęków.
Teraz mnie pobudza
pogodny, wieczny atak
wiśniowej nocy.
Bóg tam jest.
***
(14.12.2023)
Carlo Molinari urodził się w Conegliano (TV) i ukończył studia prawnicze. Zaczął pisać wiersze już jako dziecko. Malarz i poeta Nero pisał o nim: „Carlo Molinari jest poetą, który szuka poezji jak chleba powszedniego (…), jego wiersze przypominają mi wiersze Cesare Pavese”. Pisarz i poeta Filippo Fenara określił jego styl jako „mistrzowski, pełen uroku i wyrafinowanej techniki”. „Poezja Carlo Molinari’ego zgłębia to, czego nie widać oczami, ale umysłem i sercem; to poezja, która prowadzi nas do innego miejsca, w którym możemy się odnaleźć, zadać sobie pytanie o sens istnienia” (Annamaria Gazzarin, poetka). „To poeta, który daje się czytać, daje się zrozumieć, zinterpretować, ożywia się w swoich wierszach, daje się usłyszeć w muzykalności wiersza, jest zawsze szczery, bez złośliwości” (Adolfo Nicola Abate, poeta i dziennikarz). „Poezja Molinari’ego przekłada się na spazmatyczne poszukiwanie ekstazy, osłaniając się dynamicznymi, harmonijnymi, a zarazem bolesnymi wersetami” (poetka Caterina Alagna).
Carlo Molinari jest laureatem licznych nagród i wyróżnień, w tym także nagród na poziomie międzynarodowym: w 2007 roku otrzymał Wyróżnienie w Melbourne (Australia) od Akademii Literackiej Pisarzy Włosko-Australijskich. Opublikował dziewiętnaście książek, a jego wiersze można znaleźć w różnych antologiach i na stronach internetowych. W 2021 roku przesłał papieżowi Franciszkowi jeden ze swoich wierszy poświęconych Madonnie i otrzymał list od Watykańskiego Sekretariatu Stanu, w którym podkreślono, jak bardzo Ojciec Święty „docenił ten wspaniały gest”. W 2021 roku założył międzynarodowy ruch poetycki „Poeti2000 / Poeci2000”, którego celem jest gromadzenie poetów z całego świata i promowanie poezji pod każdą szerokością geograficzną. Ruch ten ma obecnie wielu członków we Włoszech, Europie, Ameryce Środkowej i Południowej. Wiele jego wierszy jest recytowanych na YouTube przez takie osobistości sztuki, jak Rodolfo Vettor (nagroda za całokształt twórczości), Antonio Sterpi (aktor teatralny), Brunella Moro (głos recytujący „Radio Più”, Agordo – BL), Alberto Baroni (poeta i twórca wideo) i Bruno Di Giovanni (twórca wideo). Molinari jest uwzględniony w spisie WikiPoesia tj. w internetowej encyklopedii poetów współczesnych (czerwiec 2022). Brał udział w „100 000 Poets for Change” zorganizowanym przez Michaela Rothenberga i Terri Carrion przy wsparciu Uniwersytetu Stanforda (Kalifornia – USA), globalnym wydarzeniu na żywo z przesłaniem pokoju i braterstwa poprzez poezję i muzykę, wrzesień 2023. Przewodniczący jury „Słów Solidarności Civitanova” (Civitanova Marche – MC), październik 2023 r. Pisano o nim w wielu czasopismach, m.in w: „Il Gazzettino”, „La Tribuna di Treviso”, „Il Corriere della Sera”, „Qdp News”, „L’ Azione”, „Marca Trevigiana”, „Alessandria Today Magazine”, „Una nuova finestra ”, „Gazeta dobrych wiadomości” (Australia), „Alb Spirit” (Albania), „Gazeta Destinacioni” (Albania), „Orfeu” (Kosowo), „Poetic Galaxy Atunis” (Belgia) i „International Albania Press” (Albania).
