Idę do Ciebie po chwilę milczenia,
w pokoju gdzie brak zegara
,a czas słychać tylko w pukaniu
tęsknym, do drzwi Twego serca.
Kiedy je otwieram i zamykam
radość czuję, a inni smutek.
Jestem, przytul ramionami ciszę
w naszych spojrzeniach.
Niech unosi się w powietrzu
zaufanie między niebem, a ziemią.
Wyplatane w tajemny sposób,
by nie błądzić nawet w snach.
Reklama
Tak potrzeba nam tej ciszy ciszy i zaufania. Poetka jest czułym sejsmografem rejestrującym wszelkie napięcia i naprężenia, które mogą być zapowiedzią poważnych wstrząsów. Można jej zazdrościć, że zna drogę do “pokoju bez zegara”, gdzie miłość czeka z otwartym sercem.
Zaufanie między niebem, a ziemią to jak przejście między sacrum a profanum. Autorka wie jak nakreślić obraz życia by nie zbłądzić. Twórczość AZ-B jest poezją życia, refleksją pięknie ubraną w słowa. Chwile rozmowy z poetką to mijające godziny, a brak zegara pozwala zatopić się w zawsze cudownej rozmowie. Czekam na kolejne utwory i pozdrawiam serdecznie.
Wiersz trafił do mnie dzisiaj w ostatni dzień roku 2023r. Przez to nabrał jeszcze większego znaczenia, czy możemy obyć się bez zegara, bez czasu, który nas ogranicza? Tęsknimy za miłością, nie tylko Boską…Czeka nas wielkie wyzwanie, zdobywanie zaufanie pomiędzy ziemia a niebem, czy to możliwe, Poetka chyba zna odpowiedź, a my możemy uczyć się od niej,,, ale jest nadzieja na lepszy rok, świat, ludzi…i mniej błądźmy, czego życzę sobie i Wszystkim Piszącym i Czytającym…