David La Mantia – wiersze w przekładzie Izabelli Teresy Kostki

0
115


***

Abbiamo perso la farina
per fare il pane, le parole
che avvicinano al cielo,
quelle che celano l’abisso
con le rose, con il mirto fiorito.

Non sappiamo più che forma abbiano,
di quali suoni siano fatte.
Di quante voci di madri.

Tutto è perso. Però quelle parole,
che non sappiamo riconoscere,
restano incomprensibilmente abbracciate
alla nostra passeggiata
quotidiana, al nostro immenso
fuggire dalla nostra giornata.


*

Zgubiliśmy mąkę
do pieczenia chleba, słowa
przybliżające Ciebie do nieba,
te, które kryją otchłań
z różami i z kwitnącym mirtem.

 Nie wiemy już jaki mają kształt,
 z jakich dźwięków się składają.
 Ile jest w nich głosów matek.

 Wszystko jest stracone. Ale te słowa,
 których nie umiemy rozpoznać,
 pozostają niezrozumiale blisko nas
 podczas codziennego
 spaceru, podczas tej wielkiej ucieczki
 od naszego dnia powszedniego.


***

Le domande, figlia mia, restino
con noi, come alberi crescano
e raggiungano il cielo. Noi
presto saremo in quel verde,
nell’azzurro. E non avremo paura.


*

Pytania, moja córko, pozostają
 z nami, jak drzewa rosną
 i sięgają nieba. My
 już niedługo będziemy w tej zieleni,
 w błękicie. Nie będziemy się lękać.


***

Chi è orfano, lo è per sempre,
non una volta, non per un abbraccio.
E misura il tempo con le sconfitte,
con i panni stirati, le stagioni,
con il risparmio di sé, con i pianti
esatti, i bugiardini,
le scritte sulla pelle, sui banchi
( ricordo, scritte nel sangue,
Qui c’è un adottato, Qui un matto,
Qui un servo infedele di uno stato
distratto, Qui un servo e nulla più).
L’orfano misura con lentezza,
guardando, da lontano, chi annoda
la cravatta, la tecnica perfetta,
la gran dolcezza di chi nella foto
non manca mai, nemmeno in sogno.


*

 Kto jest sierotą, jest nią na zawsze,
 nie na jeden raz, ani przez jedno przytulenie.
 Odmierza czas porażkami,
 wyprasowanymi ubraniami, porami roku,
 oszczędzaniem siebie, wyważonym
 płaczem, ulotkami,
 napisami na skórze, na ławkach
 (pamiętam, napisane krwią,
 Oto adoptowany, Oto szaleniec,
 Oto niewierny sługa nieuważnego
 państwa, to sługa i nic więcej).
 Sierota ocenia powoli,
 obserwując z daleka tego, który zawiązuje
 krawat, jego doskonałą technikę
 i wielką słodycz tego, kogo na zdjęciu
 nigdy nie brakuje, ani nawet w snach.


***

Ormai non voglio parlare
piu di niente, nemmeno
delle ombre, delle impronte
perse nel vento. Di niente.
Vorrei passare il tempo
che mi resta a chiamarvi
al telefono, a riascoltare
le vostre promesse, essere certo
che voi difenderete il pane e l’acqua.


*

Nie chcę już o niczym
rozmawiać, ani
o cieniach, ani o śladach stóp
zagubionych na wietrze. O niczym.
Chciałbym spędzić pozostały
mi czas dzwoniąc do was
przez telefon, słuchając ponownie
waszych obietnic, aby być pewnym,
że będziecie bronić chleba i wody.

*

David La Mantia, urodził się w 1963 roku, były uczeń Franco Fortiniego i Romano Luperiniego na Uniwersytecie w Sienie, dziś jest nauczycielem języka włoskiego i łaciny w liceum naukowym Marconi w Grosseto.  Przez długi czas pracował jako redaktor i ghost writer, publikując dla Carlo Cambi Editore, Seb, Zanfi Editore i innych wydawnictw teksty, które dotyczyły popularnych tradycji, jedzenia i wina, opowiadania oraz wiersze zebrane w antologiach. Jest członkiem C.T.S. fundacji Biancardi, prezesem stowarzyszenia Portaspoce i członkiem zarządu Proloco Grosseto, odpowiedzialnym szczególnie za wydarzenia kulturalne. Jego książka “Z nisko pochyloną głową” (wyd. Innocenti, 2019) zdobyła drugą nagrodę w kategorii poezji opublikowanej w konkursie Città di Grosseto 2020. Jego najnowszy zbiór “Gesti lievi / Łagodne gesty” ( wyd. Il leggio, kwiecień 2022), znalazł się wśród niepublikowanych utworów zgłoszonych do nagrody Pagliaraniego 2021. Obecnie zajmuje się prezentacją powieści “Okna” wydanej przez Inschibboleth w 2023 r. Jest także współadministratorem i jedną z osobowości naczelnych  grupy “L’irregolare – Nieregularność”, redaktorem magazynu “Bubbles Italia”  i “Słowa Fedro” oraz stałym współpracownikiem magazynu poetyckiego “Metaphorica” .

Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Proszę wprowadź nazwisko