Omawiana książka: “Umacnianie i zdrowienie”. Redakcja: Anna Liberadzka, Andrzej Cechnicki
Zajawka: Ważna książka, która pomaga zdrowieć z choroby psychicznej
Słowa kluczowe: Na koncepcji Antoniego Kępińskiego opiera się filozofia psychiatrii środowiskowej, opartej na drodze do zdrowia. Przeżycia psychotyczne często stają się “prawdziwsze” od realności. Pobyt w szpitalu kojarzy się z klęską. Powrót do świata po psychozie staje się często trudny, przegrana świata psychotycznego, zwycięstwo świata realnego; Tworzenie warunków, aby powrót do świata realnego stał się sukcesem – warunki te stwarza psychiatria środowiskowa; Relacje pacjentów pomieszczone w książce związanych ze Stowarzyszeniem “Otwórzcie Drzwi” i nie tylko. Autorzy: Jolanta Janik, Dorota Dużyk – Wypich, Barbara Banaś, Jacek Nowak; Wyróżniona została praca literacka Mirosława Jamroża, który opiekował się swoim kuzynem, chorym na schizofrenię katatoniczną; Praca wyróżniona w konkursie “Słowo może ranić, słowo może leczyć”; Historia wieloletniego pacjenta szpitala psychiatrycznego o pseudonimie “Dziubeniek”. Twarz Dziubeńka objawiła się w pewnym momencie – twarz mądrego człowieka przykryta maską psychiatryczną; Dziubeniek objawił się jako filozof życia; Wchodzenie do świata realnego odbywa się w ramach pewnej struktury instytucjonalnej; W Hotelu i Pana Cogito – dochodzi do małżeństwa dwojga osób chorujących psychicznie; Istotny w przebiegu chorowania ma wpływ oraz wsparcie rodziny; W książce znajduje się również wywiad, którego udzielił prof. Cechnicki na temat konieczności reformy psychiatrii; Istotne słowo dla procesu zdrowienia pacjenta to słowo struktura – obejmuje ono proces zdrowienia pacjenta;
Książka obala mit na temat choroby psychicznej, jej negatywności, jej funkcji zagrażającej społeczeństwu; Choroba psychiczna może przyczynić się do przemiany pacjenta w jednostkę jeszcze bardziej wzmocnioną; Teksty pomieszczone w książce mają wartość literacką oraz naukową; Wydane przez WUJ – Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego – status publikacji naukowej; Na chorobę psychiczną należy patrzeć w kategoriach kontynuacji oraz przemiany – w myśl ewangelicznego obrazu ziarna, które dopiero, gdy obumarło, wydało owoc.
