Michał Piętniewicz – Lektury z biblioteki osiedlowej

0
120

Omawiana książka: Piotr Augustyniak, “Jezus Niechrystus”
Zajawka: na tę książkę trafiłem przez serię wywiadów na youtube, m.in z Piotrem Augustyniakiem czy Adamem Szustakiem OP
Słowa kluczowe: Autor neguje zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – traktuje je w kategoriach mitu czy bajki. Autor arbitralnie wkłada w usta Jezusa to, co jemu pasuje. Przeciwstawienie porządku Chronosa i Kairosa. Porządek Chronosa – linearny, logiczny. Kairos – wyrwa z tego porządku.
Jezus jako postać historyczna (bo tylko taka Augustyniaka interesuje), jest z porządku Kairosa. Pociąg do alkoholu, również psychozy – doświadczenie kairotyczne; Z porządku Chronosa np. – święta kościelne; Postulat Augustyniaka – wejść głębiej w porządek kairotyczny – np. ślub, narodziny dziecka, doświadczenia miłosne, seksualne, alkohol – alkoholik zawsze tęskni za niebem; Doświadczenie Kairosa – nie z tego świata;
W doświadczeniu ziemskim mamy jedynie porządek Chronosa – wg. Augustyniaka Jezus jest świadkiem zmartwychwstania tu i teraz – doświadczenie kairotyczne jest tutaj, na ziemi. Wg mnie u Augustyniaka występuje brak pokory wobec porządku Chronosa; doświadczenie Kariosa jest bowiem tęsknotą; Pojedyncze błyski, epifanie, iluminacje, doświadczenia mistyczne wykraczają poza porządek Chronosa; Mądrość doświadczenia ludzkiego to jednak również smutek, rozpacz, niechęć, niemoc, depresja; Augustyniak chce odwrócenia i zastąpienia porządku Chronosa porządkiem Kairosa; Najsilniej wg niego doświadczenie kairotyczne przejawia się u Nietzschego – sam o sobie filozof mówił jako o Dionizosie Ukrzyżowanym; Doświadczenie kairotyczne może być również doświadczeniem estetycznym: zachwytem nad piękną książką, wierszem,  czy muzyką; Bóg jako wieczny Kairos

Reklama

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Proszę wprowadź nazwisko