Omawiana książka: ks. Piotr Pawlukiewicz, “Księża na księżyc” *wyd. Znak, Kraków 2020).
Zajawka: Na kazania ks. Pawlukiewicza trafiłem przez youtube, co zachęciło mnie do kupna omawianej książki.
Słowa kluczowe: Pawlukiewicz – wybitny kaznodzieja, który dotyka problemu Kościoła i tego, jak być księdzem. Książka pisana z wnętrza rany – zarówno autora, jak i rany w Kościele; świadectwa skrajnej niechęci wobec księży; Pawlukiewicz: kościół nie powinien być dostosowywać się do “ducha świata”, ponieważ idzie za Ewangelią, a ta jest niezmienna; Narracja płynie wartkim strumieniem, inkrustowana wydarzeniami z życia codziennego, praca codzienna księdza daje pewien owoc; nie należy przywiązywać się do zakazów ani nakazów, ponieważ wszystko powinno być objęte jedną reguła, regułą miłości; Ksiądz nie może stawać się “osiołkiem”, który robi rzeczy dla próżnej chwały, własnego samozadowolenia; Ksiądz ma bardzo wiele obowiązków – czasem zasypia o 4 rano w fotelu; Na starość księża czasem lądują w domach spokojnej starości dla księży emerytów, ponieważ nie mają rodziny; Ksiądz również przeżywa emocjonalne, psychiczne problemy, jak np. depresję; Dlatego tak ważna jest potrzeba modlitwy za księży – w ich intencji można np. stosować praktykę postu; Ksiądz powinien być pewien w swoim działaniu – powinien być ostoją pewności dla swoich parafian; Verba docent exempla trahunt – za słowami powinny iść przykłady; Tylko gwałtownicy zdobywają Królestwo Niebieskie; Ks. Pawlukiewicz miał marzenie, żeby udać się w podróż wakacyjną po szczytach górskich; Ksiądz powinien być przede wszystkim dla ludzi; Spowiedź – po wielogodzinnej spowiedzi księża czasem zapominają jak się nazywają; Co dalej z Kościołem? Kościół jest święty a jednocześnie grzeszny; Główny problem, który ks. Pawlukiewicz wysuwa na plan pierwszy – zwyczajność księży; Miłość, którą przeżywa ksiądz to miłość Chrystusowa; Przesłanie książki – Chrystocentryczne; W centrum rozważań zwykły człowiek, który powinien być w centrum uwagi Kościoła
