Omawiana książka: Marc Foley OCD, „Noc ciemna. Doświadczenie psychiczne i rzeczywistość duchowa”.
Zajawka: św. Jana od Krzyża poznawałem w okresie dla mnie trudnym, gdy sam doświadczyłem kryzysu psychicznego i rozpadu mojego świata.
Stał się on dla mnie swoistym remedium duchowym.
Słowa kluczowe: św. Jan od Krzyża: jego pisma są trudne, dlatego doczekał się wielu analiz, egzegez, interpretacji. Jedną z nich jest analiza Foley’a. Interpretacja autorska tego, co robię na moim kanale – zasiedlanie przestronnych pałaców pamięci – św. Augustyn.
Ciemność – kojarzy się ze sprawą mistyczną, ale też negatywną, ale też życiodajną. Noc – kojarzy się często z opowieściami przy ognisku.
Foley dąży do tego, by odejść w doświadczeniu mistycznym od emocji. Najgłębszym pragnieniem człowieka jest doświadczenie Boga – św. Jan od Krzyża. Niebezpieczeństwo na drodze duchowej – chciwość duchowa, nieposkromiona ciekawość, ciągłe pragnienie intelektualnej stymulacji – próżne samozadowolenie; Consupiscentia – intensywne pragnienie seksualne, które odciąga od Boga, tak samo jak gniew; Remedium na gniew jest łagodność; Noc duchowa św. Jana od Krzyża dzieli się na noc czynną i noc bierną; Praktyka ascezy – niekoniecznie jest dobra w doświadczeniu duchowym – tak samo jak cierpienie- potrzebny jest sen i wypoczynek; Na twardą drogę krzyża trzeba wstąpić w sposób rozsądny;
Na tej drodze trzeba też nauczyć się, aby poskromić zazdrość – w jej naturze leży radość z powodu nieszczęścia innych osób; Potrzebne jest miłosierdzie, które prowadzi do powściągliwości; Przeszkodą na drodze duchowej może być depresja – utrata samego siebie; Wspólna cecha depresji, melancholii i żałoby – utrata czegoś; Wejście na twardą drogę krzyża – możliwość wypełnienia codziennych obowiązków – przez obowiązki do świątyni wewnętrznej – „złoże wszelkich dóbr”; Eliminacji przeszkód służy ciemna noc oczyszczenia; W nocy ciemnej wyróżniamy noc oschłości;
Kolejna rzecz warta podkreślenia: medytacja na sposób dyskursywny; Przejście od medytacji do kontemplacji; Najlepiej, aby modlitwa sytuowała się poza słowami; Czynny aspekt nocy ciemnej – pragnienie Boga – bierny aspekt – odpowiedź na to pragnienie; Najpierw trzeba poznać siebie, ażeby dobrze poznać Boga; odrzucenie żądz natury światowej – objadanie się, alkohol, żądze – regres w dążeniu duchowym; Na tej ścieżce pojawia się również zwątpienie – konieczny element wiary; Ważne, aby pragnienie Boga było autentyczne; Przytoczenie św. Teresy z Lisieux – boskie, ciemne światło kontemplacji, które wlewa się do duszy; Ważna na drodze duchowej jest również autoironia – żeby nie brać siebie zbyt poważnie; Boga poznajemy za pomocą zmysłów wewnętrznych; Po nocy ciemnej odczuwamy radość z faktu, że rzeczy są, że istnieją; Przytoczony Dante – Bóg czerpie zadowolenie z naszego zadowolenia; Wejście do sanktuarium wewnętrznego, do wewnętrznej samotności – ukryte schody kontemplacji; Sposób na zasklepienie ran – cnoty teologalne – wiara, nadzieja, miłość. Przytoczenie Girarda – mimetyczne pragnienie; Ważna na drodze do Boga jest nasza pamięć – również choroba psychiczna jest doświadczeniem nocy ciemnej; Bóg wyciąga nas nawet z najgorszych grzęzawisk; Poznanie Boga dokonuje się w ciszy, w sposób ukryty; Cechą duszy przemienionej przez Boga jest spokój; Skutek – naprawienie relacji ze światem i z innymi ludźmi
