Omawiana książka: Józef Tischner, “To, co najważniejsze”
Zajawka: Na Tischnerze niejako intelektualnie się wychowałem, to niebywale ważna postać dla mojego rozwoju.
Słowa kluczowe: Specyfika myślenia Tischnera: myślenie według wartości; filozofia relacyjna – wydarza się między ja i ty; Wybór tekstów: Wojciech Bonowicz; najważniejsze wg Bonowicza teksty – te nacechowane filozoficznie i te nacechowane społecznie; Główny wymiar tej książki: aksjologia skojarzona z agatologią (filozofią dobra); Ziemia jako scena – przestrzeń spotkania; wszystko wydarza się w w horyzoncie spotkania i horyzoncie nadziei; Wiązać nadzieję znaczy odsłaniać to, co nieodsłanialne; W horyzoncie spotkania wydarza się myślenie według wartości;
Etos pielgrzyma jest równocześnie etosem nadziei; Człowiek jest pielgrzymem na świecie; Czasem odbywa się przejście z przestrzeni nadziei w przestrzeń kryjówki (choroby psychiczne za Kępińskim – np. anankasta, który nie żyje jedynie wg systemu nakazów i zakazów); Myśleć to znaczy być skupionym w słuchaniu; Otwarta przestrzeń słuchania; Spotkanie w przestrzeni nadziei nie byłoby możliwe bez wiary; Przestrzeń sceny nabiera głębokiej barwy dzięki myśleniu intencjonalnemu; Badanie tajemnicy odbywa się w horyzoncie spotkania, horyzoncie relacyjnym; W przestrzeni sceny odbywa się dramat spotkania, który jest dialogiczny; Myślenie z wnętrza metafory: połączenie myślenia analitycznego z inklinacją do metaforyzacji; Książkę tę trzeba również traktować jako przykład filozofii literatury; Tischner przywraca powagę myślenia wobec historii; Wartości oparte na Ewangelii – bardzo mocno Chrystocentryczne; Tischnerowe myślenie wg wartości, wydarza się w prawdzie spotkania, które ma miejsce w horyzoncie dobra; Choroba i śmierć stają w prawdzie Chrystusowego krzyża, który staje się największym powiernikiem nadziei.
