Wiatr włóczy
krajobraz, wypycha go
za horyzont.
Ileż tego wiatru marnuje się.
Jeden jego podmuch mógłby
uruchomić tysiące
wisielców na szubienicach
ciągnących się stąd aż
po starożytność –
a pcha tylko widoki
i obłoki, zamiast dziejów.
Krzysztof Gąsiorowski (1935 – 2012) poeta, eseista, krytyk literacki. Związany z Orientacją Poetycką Hybrydy. Opublikował m.in. tomy: “Z punktu widzenia UFO”, “Biedne dwunożne mgły”, “Yyell – ballady i romanse SF” oraz “Moja stara naga maszyna do pisania i panienki na imieninach”. Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Reklama
Właśnie takie utwory – w porównaniu z zalewem wierszy O NICZYM jest ich niewiele –
sprawiają, że poezji (wciąż) okazuję (pewne) zainteresowanie.
Dariusz Pawlicki