Omawiana książka: Jarosław Ławski, “Śmierć wszystko zmiecie”.
Zajawka: Autor był moim przełożonym, kiedy pracowałem w jego Katedrze Badań Filologicznych “Wschód – Zachód” Uniwersytetu w Białymstoku (UwB). Przed oczami staje mi niezwykle pogodny, uśmiechnięty Pan Profesor, który jednocześnie zajmuje się zjawiskami wypełnionymi egzystencjalną czernią i mrokiem.
Słowa kluczowe: Książka o czarnym romatyzmie, którego przedstawicielami autor czyni m.in następujących pisarzy: Sękowski, Olizarowski, Jakubowski, Barszczewski, Krasiński, Goszczyński. Książka o zapomnianych geniuszach polskiego romantyzmu. Skupienie się na ludziach, poetach. Wstrząs abyssystyczny – wstrząs otchłani (abyssus abyssum invocat, otchłań woła otchłań). Żywoty niespełnione, nieszczęśliwe, frustracja, kończenie w przytułkach – Olizarowski mieszkał z Norwidem w przytułku. Żywoty suto zakrapiane alkoholem – ekstatyczna wizja Dionizosa; Dionizos przeciwstawiony Chrystusowi, będącemu po stronie Logosu; chaos i frenezja przeciwstawione uporządkowanemu logosowi.
Czarny romantyzm był podszyty Lucyferem; główny aspekt poszukiwań przedstawionych przez Ławskiego poetów: ciemność; Zmagania z otchłanią prowadzące do Abgruntu – bezgruntu – zatracenie się w czarnej ekstazie; nihilizm aksjologiczny, ontologiczny, egzystencjalny, hiatus między życiem a twórczością. Istota, do której pragnęli dokopać się czarni romantycy była pusta – czarna otchłań; Dyskurs romantyczny przedstawiony przez Ławskiego zahacza o dyskurs psychiatryczny – depresja, melancholia, czyli czarna żółć.
Książka badająca romantyzm negatywny. Skazanie na samotność czarnych romantyków i życie przegrane.
