Teresa Kaczorowska – Na Krupniczej

Był kiedyś taki wiersz Adama Ziemianina poświęcony umarłym Lokatorom Domu Literatów na ul. Krupniczej zaczynający się mniej więcej od słów: „Wyprowadzają się z naszego domu…”.
Sporo z nich znałam z widzenia, kiedy o określonej porze, udawałam się do swojej tzw. naukowej pracy w Collegium Paderevianum UJ.
Pamiętam też [nieciekawy] zapach tamtejszego bufetu oraz cienkuszową kawę, którą zdarzało mi się czasem wypić z przyszłą Noblistką 🙂 Przeważnie rozmawiałyśmy o sprawach błahych, ale przyszła Noblistka lubiła mnie słuchać 😉 Podobno – Jej zdaniem – pięknie opowiadałam…

Znalazłam ten wiersz w formie wycinka z „Echa Krakowa” [przypuszczalnie druk pod koniec października 1988]

Adam Ziemianin: Krupnicza 22

wyprowadzają się ludzie z naszego domu
wybierają się w drogę nieznaną nikomu
najpierw pani Maria która z samym Mannem
kończyła długie dysputy już gdzieś nad ranem
potem smutny i elegijny pan Stanisław
który co parę schodów musiał odpoczywać
i Jan – ten z każdym umiał zażartować
że ciepło w sercu było od każdego słowa
pani Anna budowała barykadę od śmierci
spotykałem ją gdy biegła Parkiem Jordana po zdrowie
moja córka dostała od niej na zawsze
wielką z czarnymi kropkami – biedronkę
z parteru – wiecznie nerwowy – pan Bronek
któremu podwórkowe koty czasem właziły w drogę
pan Jerzy który nocą rozmawiał z wierszami
każdy wiersz u niego – zdawał ważny egzamin
i pan Tadeusz któremu z gór kazało zejść chore serce
przy Krupniczej w Krakowie nie obudził się więcej
wyprowadzają się ludzie z naszego domu
wybierają się w drogę nieznaną nikomu

Także:
http://miastoliteratury.pl/slynny-krakowski-domu-literatow-doczekal-sie-swojej-monografii/