Omawiana książka: Federio Ruiz OCD, “Św. Jan od Krzyża. Pisarz, pisma, nauka”.
Zajawka: Mistyka św. Jana od Krzyża jest zjawiskiem niezwykłym i niebywale skomplikowanym, o czym w bardzo zajmujący sposób pisze Federico Ruiz.
Słowa kluczowe: Najbardziej całościowe opracowanie mistyki św. Jana od Krzyża; rodzice – tkacze, wychowanie w ubóstwie; kroczenie przez życie – w samotności;
triada: człowiek – krajobraz – pismo; słowa dla św. Jana od Krzyża: tajemnicze, pociągające, jeden z największych poetów języka hiszpańskiego; reforma ze św. Teresą z Avilla – zakon kontemplacyjny Karmelu; kontemplacja – życie wewnętrzne; ważny moment dwóch nocy: bierna – oczyszczenie zmysłów:, czynna – oczyszczenie duchowe;
kontemplacja wlana – zaślubiny z Bogiem; droga do mistyki św. Jana od Krzyża – przez poezję; wrażliwość na krajobrazy zewnętrzne; zmysłowa tkanka świata jest ważna dla człowieka bystrego; człowiek umiarkowany zmysłowo – człowiek Boży; pojęcie promienia ciemności wzięte od Dionizego Areopagity; bardziej powinien człowieka interesować Duch aniżeli Litera; znał Pismo św. św. Jan od Krzyża na pamięć; wyrażenie tego, co niewymowne, niewyrażalne; poezja i mistyka – głęboko spowinowacone; figury poetyckie: alegoria, symbol, metafora; symbole ulubione przez św. Jana od Krzyża: małżeństwa, nocy, róży; bardzo skomplikowane dzieło spekulatywne; zjawisko, które zauważa Ruiz: totalna symbolizacja; elementy wiersza: pasterz, pasterka, drzewo; cechy obcowania z Bogiem: głębia oraz prostota;
6 krotnie powtórzone słowo “nada”, nic w drodze na Górę Karmel; nic – personifikacja nocy; kontemplacja wlana dzieje się przy pomocy łaski; w centrum Chrystus jako droga, prawda, życie; aby wejść głębiej w gęstwiną cierpienia; Chrystocentryzm – obsesja – dialog z Chrystusem – horyzontalny oraz wertykalny; świat żywego zjednoczenia z Bogiem; zjednoczenie ma charakter dynamiczny oraz aktywny; w nocy oschłości Bóg najsilniej mówi; człowiek wewnętrzny u św. Jana od Krzyża i człowiek zewnętrzny – stale prowadzą dialog; najważniejszy aspekt nocy ciemnej – poznanie samego siebie; w duszy walka dwóch przeciwieństw: boskiej kontemplacji i ludzkich niedostatków; trzeba oczekiwać na światło kontemplacji wlanej w ogołoceniu i w pustce; zjednoczenie najpierw częściowe a potem doskonałe; najpierw zaręczyny a potem zaślubiny; dwa rodzaje zjednoczenia: aktualne oraz habitualne; metafora duszy: pochodnia ognia; płomień Ducha św. doskonali człowieka, ale też wyniszcza, spala na popiół; noc ciemna u św. Jana od Krzyża: prawdziwa śmierć; opisanie mistyki i systemu teologicznego wielkiego geniusza mistyki; św. Jan od Krzyża – doktor mistyczny Kościoła; Edyta Stein – pisze o duszy wprowadzonej do piwnicy winnej – dusza jest gołąbką albo gołębicą – w mistycznym locie miłuje Boga.
