W lochu pragnień i snów
opuszczonego miasta
ciche słowa
podnoszę na piedestał
poprawnych myśli,
to jest takie dziwne…
Czas się sączy,
śmiertelny czas,
nawet kamienie się kruszą
pod jego kroplami,
a jam jest człowiek nie twardszy od trawy
i prawem moim jest stać na ziemi.
Nie wyżej od innych,
tylko ciut bliżej nieba.
Reklama
