Z okna niskiego parteru na Czwartaków
można było zeskoczyć na ulicę
nawet jak się miało pięć lat
z lalką na rękach żeby jej się nic nie stało
uśmiechać się do wróbli w kałużach
wyglądać powrotu jaskółek
gdy sypał leciutki śnieg
zza firanki wyświetlały się bajki
o królowej śniegu
i dziewczynce z zapałkami
w marcu stare klony w seledynowym szyku
maszerowały do wiosny
wieczorne chmury były ciemnosiwe
i daleko od domu
pod klonami
słońce wyzłacało główki mleczy
po drobnym deszczu
pachniała majowa zieloność
w październiku rozgwarzał się jarmark
z wyprzedażą karminów i pąsów
a mała zmęczona gwiazda
zawsze mówiła dobranoc
lalce rozpruło się dzieciństwo
jak znoszona sukienka
klony wstąpiły do nieba per tartak
nie zmieściły się w blejtramie blokowiska
dziewczynka zeskoczyła w świat
a w oknie mytym jej marzeniami
zawisł szyld „zakład fryzjerski”
z puentą „nieczynne”
