wyobraź sobie noc
choćby taką jak ta – pełną objawień
stukrotne uderzenie pasterskiego kija
stuletni las a w nim dęby buki graby
wejdź w ten las bez lęku
wszystko zacznie się od znaku mówi pismo
wyobraź sobie znak
znamię z którego sączy się światło
skrzyżuj ręce zamknij oczy
czekaj
aż zwątpisz w mądrość człowieka
w jego geniusz
błogosławieni wątpiący
albowiem oni nie pytają o jutro
powitaj słońce gdy wstanie
pokłoń się drzewom
nie spodziewaj się niczego więcej
prócz ciemności