Tak czekaliśmy ciebie w tym roku, zimna wiosno,
sucha, wietrzna wiosno!
A gorzkie ziele tylko wrześniowe mogiły zarosło
I skowrończa piosenka nie dźwięczała jak sama radość,
Nawet drzewa nie kwitną — wymarzły po rozłogach,
po miedzach,
po sadach.
Nawet ziemia zakrzepła w sobie. Umierają rośliny na spiece.
I czymże się ma sycić, czym poić, puste
źródło — smutne serce człowiecze?
Reklama
