Michał Piętniewicz
Gitara z rajskiej czereśni a Widnokrąg. Juliana Kawalca doznawanie metafory a Wiesława Myśliwskiego myślenie metaforą.
Gitara z rajskiej czereśni: sam tytuł wskazuje po pierwsze na poetyckość a po drugie na arkadyjskość. Narrator Kawalca podróżuje do miejsca sprzed nastania czasu, miejsca niewinnego, in illo tempore.
Dwa wektory: Myśliwski podróżuje w głąb dzieciństwa. Kawalec w Gitarze z rajskiej czereśni tropi świat na powierzchni, jest sensualistą, upaja się jego smakiem, fakturą, zapachem, łowi poetyckie tropy jak wędkarz na wędkę.
Myśliwski jest przede wszystkim filozofem. Interesuje go znaczenie, to, istotne, esencja. Kawalca interesuje świat jako gra znaczeń, słowa między sobą rozmawiają w poetyckim tańcu i transie pisma. Myśliwski mówi, Kawalec pisze. Jeden jest po stronie mowy, mocnego archetypu, drugi po stronie pisma i rozpraszania, podróżuje do niewiadomego, poddaje się rytmowi języka nie wiedząc dokładnie, gdzie go zaprowadzi, nie znając celu tej podróży.
